Deze bijzondere dertiger uit Haarlem kwam in Auckland naar onze base gelopen en bood zijn diensten aan. “Of hij kon helpen inpakken,” was zijn vraag.
Door Stefan Coppers
Nieuw-Zeeland stond al een tijdje op zijn bucketlist en het
werd tijd om die droom te verzilveren. Met zijn broers vloog hij
naar Auckland. Samen reisden ze rond in één van de mooiste landen
ter wereld, waar toevallig ook de Volvo Ocean Race vloot
neergestreken was.
Omdat een kennis van hem bij Brunel werkte, mocht Edgar meevaren op een Pro-Am race, zeg maar een oefenrace voor vips en sponsors. En omdat hij mee mocht varen, wilde hij wel een handje meehelpen.
Op z’n gemakje vulde Edgar de eettassen en sealde de voedselpakketten voor zijn helden op zee. Op de achtergrond lagen de zes racejachten klaar voor de zwaarste etappe van de Volvo Ocean Race. Fans liepen af en aan en bekeken de bedrijvigheid rondom de crews, waar Edgar nu ook onderdeel van was. Af en toe stond hij vijf minuten in het zonnetje om zich heen te kijken.
Hij genoot van de mensen, van de haven en van de zon. Ik heb zelden iemand zo zien genieten van een paar zonnestralen op z’n gezicht, als Edgar.
Tijdens de Pro-Am race mogen gasten een stukje sturen op de “ normaal-ver-van-je bed-boot”. De nauwe haven van Auckland is een garantie voor spektakel en dus werd het een spannende race tussen de zes Volvo Ocean Race-boten. Uiteindelijk trok Team Brunel aan het langste eind. Edgar stuurde zijn zwart gele boot met een gebalde vuist over de streep. De grote grijns was niet van z’n gezicht te krijgen. Zelden iemand zo zien genieten van een race die er eigenlijk niet echt toe doet.
Edgar was een fijn gezelschap. Grappig, zachtaardig en bovenal oprecht geïnteresseerd. Ik raad jullie allemaal aan een keer een biertje met hem te gaan drinken. Maar dan moet je wel snel zijn, want Edgar is ziek. Kanker. Lekker oneerlijk weer. Eigenlijk leeft hij al een paar maanden in blessuretijd. Maar Edgar is als geen ander bezig met de resterende speelminuten, in plaats van wat er na de wedstrijd gebeurt.
Toen we afgelopen etappe een mega voorsprong verspeelden was ik
daar, net als de meeste Team Brunel-mannen goed chagrijnig van.
Deze leg verloren we weer in korte tijd een riante leiding. Ik baal
hiervan, maar ik probeer net als Edgar te genieten, van elk
zonnestraal, een langs zwemmende walvis, de grote golven waar we
vanaf surfen of een pinguïn imitatie van Rokas.
De mannen hier op zee zijn ‘slechts’ zeilers. Helden zijn de
mensen die inspireren. Edgar, tot in Scheveningen! Ik denk nog even
aan wat je op de koffiemelk hebt geschreven.