Het Sally Mac duo speelt jaren ’60 hits tijdens een tuinfeestje hoog boven de Hudson. “A 100 mile view,” zegt gastheer Michael Madison over het uitzicht vanuit zijn huis en veranda over de Catskill bergen en de breed slingerende rivier op een uurtje of twee rijden ten noorden van New York City. “A million dollar view.” Madison en zijn vrouw Marcia Bernstein: hippies uit het Woodstock tijdperk die goed terecht gekomen zijn. Het feestje voor zestig van hun beste vrienden is voor hun 27ste trouwdag.
Zo kort voor de verkiezingen wordt er veel gepraat over politiek onder de gasten.
Michael Madison, 71, was advocaat en hoogleraar Rechten. Progressief links in sociale kwesties en over het algemeen in zijn visie op de buitenlandse politiek. “Maar ik ben wel sterk pro-Israel. Wat Israel betreft mag je me een havik noemen.”
Vier jaar geleden was hij een heel actieve Obama-supporter. Hij ging als advocaat-vrijwilliger naar Ohio om er in een stemlokaal namens de Democraten voor te waken dat ieders stemrecht gewaarbord was. Dat heilige vuur is inmiddels weg.
“Ik ga wel stemmen voor Obama omdat het alternatief Romney onaanvaardbaar is,” zegt hij. “Maar werken voor hem doe ik niet meer.” Dat is deels omdat Madison vindt dat de president te koud is tegenover Israel (“contact gestoord naar Israel toe,” noemt hij het.) Maar vooral ook omdat Obama wat hem betreft de Republikeinen in het Congres in Washington niet hard genoeg heeft aangepakt.
“Hij was zo verdomde passief,” zegt Madison. “Veel progressieve Democraten zoals ik zijn daardoor teleurgesteld. Wij hopen dat als hij wordt herkozen dat hij dan de kracht vindt om terug te vechten. Dat hij iets extra’s aangemeten krijgt, als je begrijpt wat ik bedoel.”
“Je bedoelt..?”
“Ja, dat bedoel ik precies: “I hope he gets some balls.”
Marlene Heald, een van de gasten op het feestje, is de oudste vriendin van gastvrouw Marcia Bernstein. Ze kennen elkaar al sinds 1967. Heald is ook een linkse Democraat, actief in haar lokale partij-afdeling. En ook zij is teleurgesteld in die vermeende passiviteit van Obama tegenover zijn tegenstanders, zoals hij dat volgens haar toonde in het eerste TV-debat.
“Het maakt me bezorgd,” zegt ze. “Ik hoop dat hij in de volgende debatten wat agressiever zal zijn, wat meer confronterend. Maar bij haar nog wel het heilige vuur. Voor haar bereikte de president de afgelopen vier jaar wat er onder heel moeilijke omstandigheden te bereiken was.
Na dat eerste kandidatendebat en de opiniepeilingen die snel daarop begonnen aan te geven dat Mitt Romney wel degelijk nog serieus kans maakt op het Witte Huis werden Denocraten plotseling weer erg zenuwachtig. Ook de links progressieve groep op het feestje bij Michael Madison en Marcia Bernsteind, op de Mercer Mountain genoemde heuveltop met het prachtige uitzicht.
“Maar hopeloos is het natuurlijk niet,” zegt Bernstein, een 65-jarige psychotherapeute. “Hopeloos is het pas echt Romney en Ryan zouden winnen.
“Dan wordt het emigreren naar Canada,” zegt ze half grappend. “Maar je ziet hoe fijn we het hier hebben. Al onze vrienden zijn hier. Ik wil hier helemaal niet weg.”
“Emigreren naar Canada…” Dat is al jaren een standaard verzuchting voor politiek onzekere Democraten wanneer rechtse Republikeinen het goed doen in de peilingen en in het stemlokaan. Die verzuchting is nu weer even helemaal terug nu de presidentsstrijd zo nek-aan-nek is.