Zo werkt Europa: als een lachspiegel voor bange politici. Links ziet erin een neoliberale samenzwering, rechts een softe superstaat. Maar ze kijken naar zichzelf. En als u dat doorziet, dan weet u dat u niet zo hoeft te schrikken van de geschetste angstbeelden, en valt er bovendien nog wat te lachen.
VVD'er Mark Verheijen werd als eerste wakker. Hij keek in de spiegel en zag Guy Verhofstadt. Dat ís natuurlijk ook schrikken. In het zaterdagochtenprogramma Kamerbreed noemde hij daarop eurofielen een groter gevaar voor Europa dan eurosceptici. Voorbeeld van zo’n eurofiel: Verhofstadt, fractieleider van Europese liberalen, waar de VVD dus zelf toe behoort.
Deze week kwam de Britse premier Cameron gillend in zijn pyjama’s bij number 10 naar buiten, schreeuwend: ik ga de grenzen sluiten!
Logisch, Europese regels dwingen hem namelijk per 1 januari de grenzen openen voor Roemenen en Bulgaren. Verwarrend? Jazeker. Vooral als wij dan ook nog eens de VVD vragen te reageren op de plannen van Cameron. Dan krijg je een soort caleidoscoop in een spookhuis.
Met Geert kan het altijd gekker. Die is bang voor alle Brusselse samenwerking en dus gaat hij met partijen die daar ook bang voor zijn, samenwerken in Brussel. *proest* Bij de PvdA begonnen ze de campagne met een rechtszaak tegen zichzelf. Prachtig! Voor de PvdA is de politiek toch eigenlijk één grote rechtszaak over wie wel en niet deugt?
Het is natuurlijk best belangrijk allemaal, Europa. Daar komen we nog wel op terug. Maar onthoud de komende tijd dat elke politicus die iets over Europa roept, het over zichzelf heeft.