Dan leggen ze uit dat de bikini’s functioneel zijn bij een sport die je beoefent in de hitte, op het zand. Maar ook dat ze het recht claimen om zelfbewust als atleten hun lichamen te tonen. En sommigen verwijzen naar roots in Californië waar de bikini bij hoort: culturele trots dus.
Dat hoor je eigenlijk weinig, een uitgebreide verdediging van het recht om weinig kleren aan te trekken. Het tegenovergestelde wel: mensen die zich bedekken, voeren daar allemaal nobele redenen voor aan. Godsvrucht. Zedigheid.
Terwijl het fantastisch is, al die mogelijkheden om weinig - of soms zelfs niks - aan te trekken. Bij uitstek aan het strand. Dat dat pakweg hartje zomer aan de Middellandse Zee nogal praktisch is, is een open deur. En ook - daarom wordt het misschien zo weinig hardop gezegd - dat het ontzettend leuk is. Het is sexy en vrij, een plek om elkaar ongegeneerd te bekijken.
Als het over seksualisering van de samenleving gaat, heeft dat nu al een decennium ofzo een negatieve bijklank. En de redenen daarvoor mogen niet worden gebagatelliseerd: dwang, onmogelijke schoonheidsidealen, jongeren die soms beginnen aan iets waar ze nog niet aan toe zijn. Maar je zou bijna vergeten wat een verworvenheid seksualisering in de kern is. Wat mogen wij de generaties voor ons dankbaar zijn dat ze het juk van schuld en schaamte voor een groot deel hebben afgeworpen. Dat we ergens leven waar zo veel ruimte is om te flirten, zonder kramp uit te proberen, te vallen op wie je wilt en - als dat bij je past - om promiscue te zijn.
Islambestrijders hebben vaak de mond vol over de superioriteit van de westerse samenleving, maar ze stellen zich tegelijk op als bange wezels die elke uitdaging van die samenleving - ik zou haar liever vrij dan westers willen noemen - proberen te verbieden. Hoe kun je zo onzeker zijn over iets wat je zo superieur acht? Van die knikkende knieën getuigt ook het verbod in een aantal Franse badplaatsen op de ongelukkig getitelde burkini, een lichaamsbedekkend badpak dat door sommige vrouwen uit islamitische overtuiging wordt gedragen.
Het pak zou te zeer een aantasting van Franse waarden zijn. Het zou zelfs associaties met IS opwekken. Dat is prietpraat. Ik vermoed dat de gemiddelde IS-strijder zich eerder gestraft zou voelen als we hem of haar een burkini aantrokken.
In een vrij land moet iedereen mogen dragen wat hij of zij wil, ook een preutse strandoutfit. Maar in een vrij land mag ook wel eens met wat meer joie de vivre worden uitgedragen hoe rijk een goddeloos leven is, met een losse moraal en veel blote lijven. Dat had ik nu uitgerekend de Fransen wel toevertrouwd.