Een vrouwenleven is gewoon zwaarder, zei ze. Daar leken de aanwezige vrouwen het mee eens.
Dat is schijnbaar een gegeven. En wat raar eigenlijk dát dat zo’n gegeven is.
Vrouwen stellen die vanzelfsprekendheid ter discussie . Sinds een poosje vaker, luider en feller dan ik me kan herinneren. Lijkt dit op de jaren zestig misschien?
Het schrijnendst is de eindeloze reeks getuigenissen van seksueel geweld, soms massaal gedeeld op Twitter. En met een ruimere definitie dan voorheen, toen toespelingen nog onschuldig heetten, een ongevraagde zoen slechts casanova-gedrag was en het bepotelen van een vrouw hoogstens opdringerig.
Dat het zo gewoon is, wil niet zeggen dat het normaal is, luidt de boodschap.
Het zijn ook deze behandeling van vrouwen - en het verzet ertegen - die de doorslag geven in de Amerikaanse verkiezingen.
Nog van de week werd op Fox News presentatrice Megyn Kelly aangevallen door voormalig spreker van het Lagerhuis Newt Gingrich, omdat zij aandacht besteedt aan de vrouwen die Donald Trump van aanranding beschuldigen. Ze had te veel belangstelling voor seks, zei hij. Nee, antwoordde zij: voor het beschermen van vrouwen. Maar Bill Clinton dan, vroeg Gingrich. Was dat ook geen seksueel roofdier? Daarop had Kelly geen antwoord klaar.
Het is vreemd om achteraf te zien hoe makkelijk Clinton met zijn wangedrag wegkwam. Een schuinsmarcheerder ja, dat zag iedereen wel. Maar dat hij misbruik maakte van een jonge stagiaire? Dat er geloofwaardige beschuldigingen tegen hem waren van verkrachting? Het kleefde allemaal niet aan hem.
Grab 'em by the pussy. Trump wordt nu dag in dag uit op gewezen dat hij aanranding verheerlijkt. Ik denk niet dat daar vijf jaar geleden zo’n consensus over was geweest. Zijn verweer dat het maar kleedkamerpraat is, had toen gehoor gevonden. Het is ook niet dat er in kleedkamers nooit zo wordt gepraat. Wel erger. Maar ook dat roept inmiddels een vraag op: hoezo eigenlijk?
Er verandert iets. Een lollig bedoeld stuk van Esquire waarin werd aangeraden seks te hebben met een dronken, bewusteloze vrouw leidde een paar dagen terug tot zo veel verontwaardiging dat de redactie het offline haalde.
Alleen de aanrandingen door Prins Bernhard, onthuld in een wetenschappelijke biografie van koningin Juliana: daarover is het erg stil. Terwijl Bernhard zich zelfs aan een meisje van zestien zou hebben opgedrongen. Waarom domineerde dat de berichtgeving niet? Misschien uit omzichtigheid met het koningshuis. Maar ik denk misschien ook omdat we nog moeten wennen aan het nieuwe abnormaal.