BRUSSEL (AFN) - De onderhandelingen over de verstrekking van nieuwe hulpleningen aan Griekenland lopen voorlopig vast op de vraag hoe de Griekse staatsschuld op termijn weer houdbaar kan worden en hoe lang dat proces mag duren. Het IMF dringt daarbij aan op schuldverlichting door de eurolanden, zij zien daar echter niets in.
Griekenland kampt met een staatsschuld die nu al 170 procent van het bruto binnenlands product (bbp) bedraagt en die de komende twee jaar door alle diepe economische problemen naar verwachting alleen maar verder groeit. Volgens de oorspronkelijke afspraken tussen de eurolanden, het IMF en Griekenland moet de Griekse staatsschuld in 2020 zijn gedaald tot 120 procent.
Dat doel is alleen nog haalbaar als de eurolanden een deel van hun vorderingen op Griekenland wegstrepen, zo blijkt uit documenten die voor de vergadering van dinsdagnacht onder de Europese ministers werden verspreid. Onder meer Duitsland en Nederland hebben de afgelopen maanden keer op keer laten weten dat zeker niet van plan te zijn. Volgens Duitsland is een afschrijving van schulden zelfs in strijd met de eigen grondwet.
Schulddoel oprekken
De eurolanden willen het schulddoel voor Griekenland daarom oprekken, waardoor de grens van 120 procent pas in 2022 hoeft te worden bereikt. Om dat doel te halen zijn wel aanpassingen nodig aan de hulpplannen, maar zou een afschrijving van schulden niet noodzakelijk zijn.
Het IMF wil echter vasthouden aan het oorspronkelijke doel. Het fonds kan alleen geld lenen aan landen die uitzicht hebben op een houdbare schuldenlast en het vindt dat daarvan geen sprake meer is als de schulddoelstelling wordt opgerekt. De opstelling van het IMF is belangrijk, omdat de eurolanden zonder de steun van het fonds de gehele kosten van de redding van Griekenland moeten dragen en het vertrouwen van de markten verder dreigen te verspelen.
Het afschrijven van schulden is niet de enige manier om de Griekse schuldenberg te verkleinen. Zo zou Griekenland kunnen proberen een deel van zijn uitstaande schulden bij private investeerders terug te kopen tegen een prijs die veel lager ligt dan de oorspronkelijke waarde. Daarnaast wordt er overwogen de rente op de leningen van eurolanden te verlagen, om de looptijd van die leningen te verlengen of om rentebetalingen voorlopig op te schorten.