Nederlandse film leerde De Breij de liefde
UTRECHT - Het beeld dat Claudia de Breij als tienermeisje van liefde en lust had, werd bepaald door de Nederlandse films uit de jaren tachtig en negentig.
Dat vertelt de cabaretiere voorafgaand aan haar eenmalige filmconference Alleen voor de Nederlandse film, die dinsdag in Utrecht te zien is.
“Ik zit nu heel veel oude fragmenten terug te kijken”, vertelt De Breij. “Je had in die tijd gewoon niets anders: er was nog geen internet, en maar heel weinig erotiek op televisie. Dus moest je het als nieuwsgierige tiener doen met de buurman uit Flodder of de douchescene met de tennisleraar in Schatjes.”
In Alleen voor de Nederlandse film deelt De Breij die herinneringen met haar publiek. Ze laat fragmenten zien en vertelt waarom deze zo'n enorme indruk op haar hebben gemaakt. “Ik wilde niets liever dan die iconische verliefdheid uit Turks Fruit”, lacht de cabaretière. “Achter op de fiets zitten en door Amsterdam rijden was voor mij het toppunt van romantiek. En toen ik leerde zoenen, deed ik Monique van de Ven in Een maand later na. Dat was precies zoals je dat volgens mij moest doen als je echt verliefd was.”
Klankbeeld
Niet alleen haar beeld van liefde en erotiek werd bepaald door de Nederlandse film, maar ook haar klankbeeld. “Rogier van Otterloo was mijn held”, bekent ze. “De muziek van Turks Fruit en Soldaat van Oranje zijn eigenlijk de soundtracks van mijn jeugd geworden. We doen soms wat lacherig over de Nederlandse film en nemen alles wat ze ons meegeven for granted. Maar ik weet zeker dat dit soort titels voor meer mensen dit soort grote impact heeft gehad. Ze hebben ons allemaal bagage voor het leven meegegeven.”
De Breij wisselt de fragmenten en bespiegelingen af met liedjes van haar nieuwe cd Alleen en “ook wel wat politieke actualiteit. Want daar ontkom je niet aan als het kabinet zo druk bezig is het Nederlandse cultuurlandschap af te breken.” Er zijn nog een paar kaarten over voor Alleen voor de Nederlandse film.