"In mijn eerste jaar, werd ik door iemand met een geweer overvallen. Ik werd verkracht op het dak van een gebouw waar ik naartoe was gesleept met een mes in mijn rug, en er werd drie keer in mijn appartement ingebroken", vertelt de zangeres aan Harper's Bazaar.
In biografieën van Madonna werden deze nare ervaringen al eerder uit de doeken gedaan. In het interview vertelt de zangeres nu wel uitgebreider dan voorheen over de moeilijke begintijd in New York, waar ze eind jaren zeventig naartoe ging omdat ze een 'echte kunstenaar' wilde worden. Ze verwachtte een stad vol non-conformisten die haar zouden uitdagen.
De hoge gebouwen van de stad, de hitte, de drukte en het lawaai waren adembenemend, vertelt ze. "Maar ik was ook doodsbang en flipte van de geur van pis en kots overal, vooral in de portiek van mijn woning. En al die daklozen op straat. Daar was ik niet op voorbereid."
Het was volgens haar een kwestie van overleven, waarbij ze zich vaak eenzaam voelde en soms in haar slaapkamer zat te huilen. Ze putte moed uit een foto van kunstenares Frida Kahlo die ze op de muur had geplakt. "Zij was iemand die het niet uitmaakte hoe mensen over haar dachten. Ik bewonderde haar. Ze had lef. Als zij het kon, kon ik het ook."