Zes vragen aan de actrice die in Nederland doorbrak met We will rock you en Evita.
Welke rol speel je in Flashdance?
“Ik ben Tess, de ervaren nachtclubdanseres die bevriend raakt met Alex, het meisje waar het allemaal om draait. Alex wil graag doorbreken in het vak en ik probeer haar te behoeden voor dezelfde fouten die ik heb gemaakt. Het is een rare gewaarwording dat ik opeens bij de cast niet meer tot de jonkies behoor. Ik ben 33, dan hoor je in dit vak al bij de ervaren rotten.”
Is het nieuw voor je dat je niet meer wordt gevraagd voor de jonge heldin?
“Ja, al zou ik in die rol niet meer geloofwaardig zijn. Er lopen zoveel echt jonge talenten rond in dit vak. En ik kan ook gewoon niet meer doorgaan voor iemand van 18. Met make-up en pruiken kan je een hoop verhullen. Maar op een gegeven moment weegt dat niet meer op tegen het feit dat je echt geen 18 meer bent. Zo hoort het ook te gaan.”
In tegenstelling tot de jonkies in de cast heb jij het succes van de film Flashdance nog bewust meegemaakt.
“Ja, ik ben er echt mee opgegroeid. Ik begreep de context van het verhaal natuurlijk nog helemaal niet: als kind kijk je heel anders naar musicals dan als volwassene. Maar ik zag vooral dat stoere meisje dat danseres wilde worden: dat wilde ik ook! Het was voor mij echt een openbaring dat je daar ook je geld mee zou kunnen verdienen. Het was een trigger om dit vak te kiezen.”
De film oogt inmiddels wel gedateerd. Is het verhaal dat ook?
“Ik denk het niet. KIjk maar naar al die talentenjachten op tv en hoe populair ze zijn: dat verhaal is van alle tijden. Bovendien is de muziek nog alles behalve gedateerd. Nummers als She's a Maniac, What a Feeling of I love rock 'n roll kent nog steeds iedereen, en ze worden nog steeds gedraaid in discotheken en op feesten. Die songs zijn ook heel bewust niet vertaald voor de Nederlandse versie van de musical.”
De manier van dansen is natuurlijk ook wel veranderd de afgelopen dertig jaar. Zie je dat terug in de nieuwe theaterversie?
“Ja, absoluut! Kijk maar naar So You Think You Can Dance, er is tegenwoordig zoveel diversiteit. En dat zie je ook terug in de voorstelling. Mijn achtergrond is klassiek ballet, maar veel acteurs leren tegenwoordig gewoon dansen op straat. Het lijkt wel alsof hun ledematen niet vastzitten aan hun lichaam, ik kan daar best jaloers op zijn. Dat soort hiphopbewegingen zouden mij zelfs na jarenlang trainen nog niet lukken.”
Later dit jaar speel je de hoofdrol in De Kleine Blonde Dood. Dat lijkt me een flinke overgang na Flashdance.
“Ja, dat is een heel ander soort voorstelling. Ik vind het een enorme uitdaging, want ik heb eigenlijk nog nooit in dat soort drama gestaan. Ik verheug me er wel op, vooral omdat ik met kinderen mag gaan spelen. Dat is even spannend als leuk. En het wordt mijn eerste moederrol: weer een stap verder weg van mijn jeugd.”
Flashdance gaat zondag in première en is de komende maanden door heel Nederland te zien.