De ploeg van bondscoach Arno Havenga moest vrijdag in de eindstrijd van het EK buigen voor Hongarije: 7-9. Na het EK van 2014 en WK van 2015 betekende dat opnieuw zilver voor Oranje. Extra pijnlijk was bovendien dat de waterpolosters naast een olympisch ticket grepen. Op het olympisch kwalificatietoernooi eind maart in Gouda krijgt Oranje alsnog de kans zich te verzekeren van een reis naar Rio de Janeiro.
De vrouwen van Havenga bulkten van het zelfvertrouwen na de winst donderdag in de halve finale op Spanje, de ploeg die Oranje anderhalf jaar geleden in Boedapest overklaste in de EK-finale. Dat zilver betekende voor de waterpolosters toen wel de bevestiging dat ze terug zijn in de top. Op het WK afgelopen jaar in Kazan bereikte Oranje opnieuw de finale, waarin de Verenigde Staten net te sterk waren (5-4). ,,Het is nu tijd om te oogsten'', zei Havenga voorafgaand aan de EK-finale vrijdag in Belgrado. Na twee keer zilver telde alleen het goud voor Oranje, dat dolgraag voor het eerst sinds 1993 weer eens Europees kampioen wilde worden.
De waterpolosters hadden echter grote moeite met Hongarije, veel meer dan in de groepsfase toen Oranje met 14-10 won. In de eerste periode nam de Hongaarse ploeg drie keer een voorsprong, maar achtereenvolgens Maud Megens, Dagmar Genee en Yasemin Smit (3-3 in de zoemer) trokken de stand steeds weer gelijk. Hongarije opende ook in de tweede periode de score, maar Smit bracht Oranje al snel langszij. Nadat Megens een strafworp had gemist, zorgde Dagmar Genee ervoor dat de Nederlandse equipe voor het eerst op voorsprong kwam (5-4).
Precisie
Afstand nemen zat er echter niet in voor Oranje, dat grote moeite had om de Hongaarse keepster Edina Gangl te passeren. Veel schoten misten precisie of kracht en bovendien moest Lieke Klaassen, het Nederlandse kanon, in de derde periode met drie persoonlijke fouten naar de kant. Hongarije zette de achterstand om in een 7-6-voorsprong, maar in de laatste seconde van de periode trok weer Dagmar Genee de stand gelijk.
In het vierde kwart speelde Oranje vooral tegen zichzelf, zeker nadat Ildikó Tóth de Hongaarsen wederom op voorsprong had gezet. De Nederlandse aanvallen misten overtuiging en kracht en in de laatste minuut viel de beslissing aan de andere kant. Het derde zilver op rij leidde tot tranen van verdriet bij Oranje.