Shinen, sharen, searchen, zijn al die geleende Engelse werkwoorden niet een beetje too much? Maria Punch werd aan het denken gezet toen haar onlangs in een behoorlijk hip restaurant door het meisje dat het eten bracht werd gemeld dat alle gerechten bedoeld waren om te sharen. "Toen dacht ik: 'oké, is dit ook onderdeel van het concept of is het iets wat we allemaal wel doen: Engelse werkwoorden gebruiken'."
Een oproep via Twitter leverde een aanzienlijke hoeveelheid reacties op. Met voorbeelden maar ook met uiteenlopende opvattingen over hoe erg deze Engelse verbasteringen eigenlijk zijn. Een voorbeeld van schaatsster Jorien ter Mors, die in een interview met de NOS vertelt hoe het met haar gaat.
Overreachen, outsourcen, foodpairing, Smart Factoring, je mind opmaken: met dat soort voorbeelden ben ik bestookt. Dat roept ergernis op, omdat er voor de meeste voorbeelden een prima Nederlands alternatief is maar ook omdat Engels wordt gebruikt om iets te verkopen of juist te verhullen. Outsourcen, bijvoorbeeld, is vaak: uitbesteden, maar vaak is het ook goedkoper buiten de deur of zelfs: we stoppen er helemaal mee."
Alle reden dus om weer even enorm op te letten op onze taal. In 2009 gaf de Stichting Nederlands het boekje 'Funshoppen in het Nederlands' uit, met diverse alternatieven.
Maar of deze Nederlandse alternatieven per se beter zijn? Nou, het is maar goed dat een fors aantal Engelse werkwoorden al echt is ingeburgerd. Volgens het Nederlands Instituut voor Lexicologie is 15 procent van alle nieuwe woorden in onze taal is geleend uit het Engels, maar dat zijn bijna allemaal zelfstandig naamwoorden. En, goed nieuws voor de haters van deze importwerkwoorden: "Een heleboel verdampen weer omdat ze iets beschrijven wat verdwijnt. Maar tot die tijd moeten we er maar mee dealen."