Zo fulmineren de aanhangers onvermoeibaar tegen ‘de apartheidspolitiek van Israël’, terwijl je ze zelden hoort over pakweg de mensenrechtenschendingen van de luitjes in het kalifaat. Hier te lande ontwaren ze achter elke struik ‘racisme’, ‘islamofobie’ dan wel ‘extreem-rechtse’ krachten. Vanuit dit overzichtelijke wereldbeeld organiseren ze de ene demonstratie na de andere en schrijven ze de vingers blauw.
Heerlijk.
Deze week verwees hun site naar een dringende oproep op Facebook. Dinsdagavond zou er te Den Haag een zogeheten ‘schrijfavond’ zijn, ter ondersteuning van ‘kameraad Said’ en ‘andere politieke gevangenen’.
Ik schrok. Politieke gevangene? In Nederland? Had ik even niet goed opgelet? Mag je hier niet meer zeggen wat je denkt, schrijven wat je wilt, protesteren waartegen je maar wilt – ook al zijn je opvattingen nog zo absurd en abject? Dat zou een ernstige schending van onze grondrechten zijn. Bijna had ik mijn agenda omgegooid en me spoorslags naar Den Haag begeven.
Tot ik begreep dat het ging om de 22-jarige Said R. uit Bunnik. Afgelopen vrijdag werd hij veroordeeld voor zijn aandeel in de rellen na de dood van Mitch Henriquez, eind juni in de Haagse Schilderswijk. Hij was een van de jongeheren die de politie bekogelden met stenen en een bouwkeet in de hens staken. De rechter legde Said R. zes maanden cel op en een gebiedsverbod voor de Schilderswijk. ‘Mede door zijn acties’, verklaarde de rechter, ‘escaleerden de rellen die nacht en droegen zo bij aan grote gevoelens van onveiligheid in de wijk.’
U begrijpt: zijn sympathisanten waren het daar niet mee eens. Zij beweerden met een stalen gezicht dat Said R. door de politie was ‘gekidnapt vanwege zijn aanwezigheid bij de opstand in Den Haag’ (cursivering van mij). Ook op diens handelingen ter plekke bleken ze een verfrissende kijk te hebben. Volgens de geestverwante site Ravotr.nl valt stenen gooien naar een chargerende politiemacht onder ‘zelfverdediging’ en is derhalve ‘rechtmatig’.
Ravotr: ‘Hier is dan ook mijn hoop. Dat de volgende keren de stenenregens tegen de ME doel mogen treffen. Dat de volgende keer het vuur niet slechts een bouwkeet verteert maar een politiebureau. En dat het daarbij niet blijft.’
Heel gek misschien. Maar deze keer schoot ik niet in de lach.