Niet alle medicijnen die de patiënt krijgt werken goed, zegt Albert Dahan, hoogleraar anesthesiologie aan het LUMC. "De patiënt heeft een aantal medicijnen gekregen. Bijvoorbeeld een medicijn dat hem in slaap moet houden, maar dat werkt op dat moment waarschijnlijk niet. Ook krijgen ze een medicijn waardoor de pijn is gestild en vaak hebben de patiënten ook geen pijn als ze wakker worden. Maar wat belangrijk is: ze krijgen vaak ook een medicijn waardoor de spieren slap zijn en de patiënt zich niet kan bewegen. Dus wat hij merkt is dat hij wakker wordt, hij meestal geen pijn heeft, maar zich niet kan bewegen. Dus hij kan niet aangeven aan de anesthesioloog die hem bewaakt, dat hij wakker is."
Het LUMC is druk bezig om dit probleem op te lossen. "We werken er hard aan om die signalen die de patiënt afgeeft op een goede manier op te vangen. Één van de dingen waar wij mee bezig zijn is een monitor, waarbij wij niet zozeer kijken of de patiënt direct wakker is, maar of de patiënt stress heeft. Wij combineren een aantal parameters zoals bloeddruk, hartfrequentie, maar ook transpiratie en kleine bewegingen om toch te kunnen ontdekken of een patiënt in een toestand van stress is."
Behandeltraject
Mocht dit gebeuren dan gaan ze in het LUMC daar zeer serieus mee om, zegt Dahan. "Dan komt de patiënt in een behandeltraject met onder andere een psycholoog. We willen natuurlijk voorkomen dat iemand daar langdurige schade van ondervindt. Ongeveer de helft van de patiënten kan, volgens Scandinavisch onderzoek, last krijgen van een posttraumatisch stress-syndroom. En wij bieden voor die mensen hulp aan onder begeleiding van een psycholoog."