Dit is deel drie van de reportageserie: 5 x Europa, werken zonder grenzen. Verslaggever Anke Truijen spreekt vijf Nederlanders die van Europa hun werkterrein hebben gemaakt.
Alex van de Beld reist tussen drie landen: Zweden, Nederland en Duitsland. Hij woont met zijn gezin vlakbij Malmö, hij is mede-eigenaar van het Groningse-Zweedse architectenbureau Onix en hij ontwerpt voor Duitse opdrachtgevers. In Hamburg heeft hij net een duurzaam woonproject neergezet. “Ik reis tussen Zweden en Nederland en op die route ligt Hamburg. Hier liggen projecten en kansen.”
Enthousiast vertelt Van de Beld over de wijk Wilhelmsburg: “Het is een polder, het is een oud havengebied, en een vergeten stadsgedeelte dat gereanimeerd is. “Er is gebruik gemaakt van veel kleur, nieuwe materialen en veel duurzame experimenten. Deze gebouwen leveren energie in plaats van te verbruiken.”
In die geest is ook zijn project ‘the Open House’ bedacht. Het is een wit rechthoeking pand waar je onderdoor kan lopen. Met veel ramen, in allerlei maten. Van de Beld: ”Het is een enorme mix van woningen. Op één vleugel heb je woongroepen en aan de andere kant heb je stadswoningen op de begane grond. Met tuin en parkeerplaats. Het gebouw zelf is de woning maar de ruimte erom heen (gezamenlijke groene binnenplaats en speeltuin) is vooral een poging om nieuw sociaal leven in deze probleemwijk te maken.”
Daar kan de bewoner van 1G over meepraten. “Het is aangenaam wonen hier. Ik heb lage stookkosten en ik kijk uit op het kanaal. De buren zijn aardig maar ik denk dat ze ‘het nieuwe wonen’ onderschat hebben. Ze vonden het bijvoorbeeld onbegrijpbaar dat ik met wat mensen voor mijn huis ging zitten. Ze hebben nog een beetje contactvrees.”
“Dit is precies wat we wilden bereiken,” reageert Van de Beld, “Mensen moeten wennen aan de nieuwe bewoners. We wilden dit nieuwe gebouw niet met de rug naar de oude wijk bouwen, dat is de gemakkelijke weg. Wij zoeken juist contact op, dat is de nieuwe manier van leven.”
Deze experimentele en goedkope manier van bouwen is aantrekkelijk voor Duitsland, stelt de architect. “Nederlanders kijken opener naar opdrachten en daaruit komen vaak scherpere ideeën. Daaronder valt ook effectief bouwen. Om die reden zijn Duitse opdrachtgevers nu geïnteresseerd in Nederlandse architectuur.”