Tja, met zo een instelling hoeven je politieke opponenten niet verder naar munitie voor de verkiezingscampagne te zoeken.
Het politieke en persoonlijke drama rond Job Cohen was voor de PvdA het uitgelezen moment zich te bezinnen. Maar dat heeft kennelijk weinig gebaat. Net als je denkt dat de partij een beetje opkrabbelt, verschijnt daar toch weer een partijkopstuk dat zelfs welwillende critici versteld doet staan. Op planeet PvdA schijnt blijkbaar altijd de zon.
Hamers houding lijkt op die van de Black Knight in Monty Python and The Holy Grail. Zijn beide armen zijn eraf geslagen door King Arthur, maar hij reageert even strijdbaar: “It is just a flesh wound!” Voor hem was weglopen om de strategie te wijzigen, nadat zijn eerste arm er was afgeslagen, geen optie. “I am invincible!”
Gebrek aan zelfkritiek, nederigheid en realisme zijn ingrediënten voor politieke vergetelheid. En die kant dreigt het uit te gaan met de PvdA.
De Partij van de Arbeid was ooit de partij van democratische zeggenschap, nonconformisme en vrijheid voor iedereen, maar die spirit is al tijden verdwenen. De partij ontbeert dat fris-kritische vermogen, precies omdat vernieuwende kritiek vooral op de partij zelf zou moeten slaan. En die uitdaging blijkt telkens een brug te ver.
In de jaren negentig van de vorige eeuw leefde de sociaaldemocratie op een roze wolk. Door het huwelijk met de liberalen leek politiek overbodig te zijn geworden. Paars was de realisatie van een politieke droom: geen sociale strijd maar ambtelijk beleid.
In die jaren werd vergeten dat politiek een cyclus is waar na bloei verval heel natuurlijk is. Politiek is niet een redelijk en lineair proces naar een maatschappelijk nirvana. Dat verval is voor de PvdA onacceptabel geweest.
Arrogantie in de categorie van Hamer kan ik niet onbeantwoord laten, maar het daarmee gepaarde sarcasme gaat niet van harte. De PvdA is als een heftige liefde die met een harde knal beëindigd is – maar waarvan nog een zwakke vlam is blijven branden. Echter, steeds wanneer ik denk: laat ik het nog eens proberen, worden mijn prille illusies door opspelende zwaktes van de ex de bodem ingeslagen.