Maar van een politiek leider mogen we nu juist wel vergezichten verwachten. Een politiek leider moet nu de visie hebben om een nieuw gebouw te ontwerpen, moet de architect zijn. Niet de klusjesman die zich alleen bezig houdt met het uitvoeren van ad hoc reparaties aan lekkages en verzakkingen.
Slagvaardiger
Politieke leiders elders zijn allang bezig na te denken over manieren om Europa slagvaardiger te maken, en beter bestand tegen economische turbulentie. Kanselier Merkel geeft tussen de regels door aan dat ze niet zal wachten op treuzelaars. Rutte kan met zijn “Nee” de trein niet stoppen, maar hem alleen missen.
Rutte wil geen macht afstaan aan Brussel. Maar je kunt niet iets afstaan dat je niet bezit. Rutte doet net alsof het nog volledig in de macht van Den Haag ligt om de situatie eigenhandig in de greep te krijgen. Rutte houdt krampachtig vast aan die fictie. Hij speelt in zijn eigen toneelstukje. De werkelijkheid komt in verband met de verkiezingen even niet goed uit, dus knijpt hij zijn ogen stijf dicht, en stopt zijn vingers in zijn oren. Maar daarmee gaat de werkelijkheid niet weg.
Greep van de burger
De macht ligt voor een groot deel al buiten Den Haag. Maar de macht is onzichtbaar, diffuus, en onttrekt zich aan de greep van de burger. Met het huidige model is Europa zwak, verlamd door veto’s, en kan alleen slagvaardig optreden door het democratische proces op een zijspoor te zetten. Burgers voelen zich terecht gepasseerd.
Door vast te houden aan het huidige model houdt Rutte dus niet Brussel buiten de deur, maar de burger. De burger is er meer mee gediend als Nederland volop meedoet aan het moderniseren en democratiseren van het Europese bestel. Nu is het beste moment voor radicale democratisering van Europa. Tijd voor vergezichten!