Er is in tijden van crisis een opvallend verschil tussen introverte, bescheiden mensen en extraverte, dominante mensen. De eerste groep verstart, bevriest bij naderend of aanwezig onheil. Ze zien bergen obstakels en kijken hoofdschuddend naar zoveel tegenslag. Elke nieuwe domper wordt met een ‘zie je wel’, ‘ik had het toch al gezegd’ of ‘dat kan er ook nog wel bij’ mismoedig begroet. En ze doen eigenlijk niets méér dan bij de pakken neerzitten, met weemoed kijkend naar de tijd waarin alles nog goed was.
De extraverte, dominante types doen in de regel iets heel anders. Ze somberen niet, maar zoeken koortsachtig naar oplossingen, nieuwe wegen, nieuwe kansen. Ze proberen dingen anders te doen en zichzelf, hun werk of hun bedrijf opnieuw uit te vinden.
Doemdenkers hebben het zwaar, in tijden van nood. Ze komen niet vooruit, gevangen als ze zijn door pessimisme of overbezorgdheid. Herken je je hierin? Neem dan een voorbeeld nemen aan de Doendenkers. Sta met je rug naar het verleden en je gezicht naar de toekomst, net als zij. Luister en kijk naar ze en laat je door hen inspireren. Durf mee te zoeken, mee te jagen, mee te dromen. Zo helpen we elkaar de crisis uit!