Ze hadden allemaal een emmer ijs over zichzelf gestort en geld overgemaakt aan de ALS Stichting. Daarmee vroegen ze aandacht om meer onderzoek te doen naar de ziekte waarbij zenuwcellen afsterven, waardoor de patiënt verlamd raakt en uiteindelijk sterft door verlamming van de ademhalingsspieren.
Fietsen tegen kanker
Ik koos er niet over te schrijven omdat campagnes voor goede doelen veelal ondoordacht zijn. Het meest bekende voorbeeld is de Alpe d’HuZes. Mensen trainen het hele jaar om op een bepaalde dag zes keer een berg op te fietsen. Die prestatie is dan zo bijzonder dat deze mensen daarvoor geld krijgen, dat geld gaat naar KWF Kankerbestrijding. De mensen hadden al de trainingsuren en die vrije dag op de Alpe d’Huez in het verzorgingstehuis van hun woonplaats vrijwilligerswerk kunnen doen. Dankzij de vele vrijwilligers hadden we kosten kunnen besparen op de gezondheidszorg. Deze besparing had naar kankeronderzoek kunnen gaan. De donateurs hadden het geld direct over kunnen maken aan het KWF-fonds. Zo had je een win/win situatie gehad.
Ga toch billen wassen
Maar zo werkt onze wereld niet. De fietsers willen erkenning. Zeggen dat je zes keer een berg op kan fietsen, maakt nu eenmaal meer indruk dan zeggen dat je iedere woensdagochtend een kankerpatiënt geholpen hebt met wassen en aankleden. Als je echt begaan bent met ALS-patiënten, dan sta je voor ze klaar. Anoniem, op de achtergrond, zorg je dat je van grote waarde voor ze bent. Ondertussen doneer je al het geld dat je kunt missen.
Wie doet er mee?
Inmiddels kun je niet om het ijsfenomeen heen. Het is meer dan een hypje gebleken. Bill Gates, Justin Bieber en Oprah Winfrey, Lady Gaga, Yolanthe Sneijder Cabeau en miljoenen anderen plaatsten ook een video en stortten geld. Willem-Alexander en Barack Obama doen niet mee. Amerikaanse diplomaten mogen niet meedoen.
Topcampagne
Helaas gaat er relatief minder onderzoeksgeld naar zeldzame ziekten als ALS. Mensen die lijden aan deze verschrikkelijke ziekte staan daardoor in de kou. Dankzij de ALS Ice Bucket Challenge heeft de ALS stichting een recordbedrag opgehaald. De stichting heeft al meer dan 40 miljoen dollar opgehaald. Dat is knap en dan kun je geen kritiek meer hebben op dit soort acties. Dan kun je niet zeggen dat het een schreeuw om aandacht van velen is. Dan kun je niet zeggen, zoals Badr Hari, dat het een verspilling van water is. De ALS Ice Bucket Challenge is namelijk een topcampagne gebleken. Eentje voor in de boekjes.
Toch denk ik: komt er ooit een tijd dat we dit soort ongein niet meer nodig hebben om geld op te halen voor een zeldzame ziekte? Komt er ooit een tijd dat we anoniem doneren wat we kunnen missen, omdat het nodig is en niet omdat anderen ons aansporen een uitdaging aan te gaan?