Nu de Britse premier Cameron. Die wil islamitische importbruiden die na tweeënhalf jaar de Engelse taal niet beheersen, het land uitzetten. In een interview met BBC Radio 4 bevestigde hij dat het kan betekenen dat ze hun in Groot-Brittannië geboren kinderen niet mogen meenemen, want dat zijn minderjarige Britse staatsburgers. Die moeten dus bij hun vaders blijven.
Er is wel degelijk een probleem: 22 procent van de vrouwelijke moslims in Engeland spreekt niet of nauwelijks Engels. Nee, erkent Cameron, er is geen causaal verband tussen slecht Engels en extremisme, maar betere taalkennis stelt gemeenschappen wel beter in staat zich teweer te stellen tegen dreigende radicalisering door IS.
De reacties zijn overweldigend. De tegenstanders noemen het stigmatiserend en discriminerend. Er wonen honderdduizenden Oost-Europeanen in Engeland, en die spreken ook vaak nauwelijks de taal, maar aan die groep richt Cameron zijn oproep om te integreren niet. Want het zijn Europeanen en geen moslims.
De voorstanders zeggen: Cameron is de democratisch gekozen premier, en heeft hetzelfde recht op een mening als ieder ander. Bovendien kopen we niets voor politieke correctheid, en er is weldegelijk een probleem.
Je kunt ook zeggen: wat Cameron beweert is behoorlijk opruiende taal. Daar hebben de Britten zo’n grote hekel aan dat ze zelfs een parlementair debat hielden over de vraag of Donald Trump de toegang tot het Verenigd Koninkrijk moet worden ontzegd. Die wil immers dat Amerika de grenzen sluit voor alle moslims. Ja, dat is nóg opruiender, maar toch….
Als Cameron discrimineert, doet hij het in elk geval openlijk, dat moeten we hem nageven. Een islamitische vrouw die geen Engels spreekt is een gevaar, en een Pool die geen Engels spreekt is klaarblijkelijk….een expat.