Volgens Jeroen Vermeij van Eurofer, de Europese Federatie van IJzer en Staalproducenten, heeft het allemaal met strategie te maken. "Het is het gevolg van het feit dat wij sinds de financiële crisis en de mondiale recessie die daaruit volgde, steeds actiever zijn geworden in grondstoffenmarkten. Dat komt ook door lage rentes."
Vraag en aanbod
Voor financiële partijen zoals banken biedt deze markt een alternatief voor aandelenmarkten, vervolgt Vermeij. "Ze hebben de grondstoffenmarkten ontdekt. Het probleem als niet-fysieke spelers de fysieke markt overnemen is dat prijzen niet meer door vraag en aanbod worden bepaald, maar door de strategieën van die financiële partijen."
Opslagpremie
Hij kijkt terug: "Die instellingen hebben grote partijen verkocht tijdens de crisis. De aluminiumproducenten konden hun materiaal niet meer kwijt aan eindverwerkers als blikjesfabrikanten. Ze hebben toen goedkoop grote partijen verkocht. Die zijn ze op gaan slaan en gaandeweg hebben ze de grondstoffenmarkten ontdekt als aantrekkelijk alternatief. Vervolgens hebben ze zich ingekocht in de distributie van metalen. Daarmee beheersten zij een deel van de materiaalstromen. Wat ze nu doen is het materiaal extra lang in die opslagplaatsen houden, want bovenop de aluminiumprijs komt een premie die afhankelijk is van de ligtijd in opslagplaatsen."