"Het begint ermee dat de regering in mijn optiek aan de verkeerde knoppen draait", legt hij op BNR uit. "Men probeert de populatie mensen met een vast contract groter te maken, terwijl bedrijven in dit economische klimaat juist behoefte blijven houden aan flexibiliteit. Dat willen ze doen om redenen van sociale ongelijkheid. Het is nog altijd zo dat je geen hypotheek krijgt als je geen vast contract hebt."
"Maar als je dat verschil wil oplossen moet je de rechten van vast en flex meer met elkaar in lijn brengen en niet draaien aan de knoppen van een grotere vaste populatie. Dan gebeurt het dat mensen mazen in de wet gaan vinden. Dat is wat er op dit moment gebeurt."
Mazen in de wet
Hoe zien die mazen eruit? "Eerder was het zo dat je drie bepaalde tijdcontracten kon geven in drie jaar tijd en daarna onbepaalde tijd. Dat wordt nu drie bepaalde tijdcontracten in twee jaar tijd. Dan moet men bijvoorbeeld een bepaalde transitievergoeding betalen, precies bij twee jaar. Om die te ontlopen worden er contracten gegeven met een duur van 23 maanden in plaats van 24 maanden. Daarmee span je wat mij betreft het paard achter de wagen."
Het staat bedrijven vrij om over zulke zaken zelf te bepalen. Haarhuis: "Het begint iedere keer met de afweging: heb ik een plek voor een vaste medewerker, ja of nee? Dt brengt financiële consequenties met zich mee, maar behoefte aan flexibiliteit is er wel:
Onzekerheid
"Vanwege die onzekerheid nemen ze afstand van die kandidaat. Het werk is er wel en dan nemen ze een nieuwe aan. Dan ben je eigenlijk flexwerkers 'rond aan het pompen'."