Van Mourik, oud-notaris en veelgevraagd deskundige op dat terrein, werd vanochtend gehoord voor de onderzoekscommissie naar aanleiding van de Panama Papers. Daaruit bleek een internationaal netwerk van belastingontwijking en illegale ontduiking, veelal via trustkantoren. Aanbevolen door de belastingadviseur. Met een goede advocaat. Een accountant. Én een notaris.
Die laatste is meestal niet de spannendste figuur. De notaris is niet in de eerste plaats ondernemer. Geen snelle jongen, maar hoeder van het publiek belang. Benoemd door de koning, uitoefenaar van een staatstaak. Onafhankelijk, onpartijdig. Met een dienstplicht, maar ook een dienstweigeringsplicht bij dubieuze praktijken, doceerde professor Van Mourik.
Maar bij die gemengde kantoren lijkt het er vaak op dat de notaris nog even een handtekening mag zetten, op het dossier dat hem wordt aangereikt door zijn advocaten-collega, in status en beloning ver zijn meerdere. 'Waar is deze constructie voor nodig?', 'Wie zit er achter dat adres op Anguilla?' - zou de notaris dan moeten vragen. Ook al is 'ie kantoorgenoot. Alleen dat wordt de notaris weer chique.