Hillary and Donald Show: Amerika’s gevaarlijkste politieke medewerker versus een verborgen boodschap

Deze week haalden zowel Trump als Clinton de media in huis. Maar ze deden dat wel beiden op geheel eigen wijze, en met verschillende belangen.

De nieuwe man van Donald
Jarenlang zette hij de verhoudingen in Washington op scherp met complottheorieën, controverse en ook journalistiek graafwerk. Hij maakte carrière bij Goldman Sachs, loopt nog steeds binnen door royalty’s van comedyserie Seinfeld, en wordt door persbureau Bloomberg 'The Most Dangerous Political Operative in America' genoemd.

Die man is de nieuwe campagnechef van Donald Trump.

Trump en Steve Bannon passen prima bij elkaar. Trump gebruikt de media als versterker. Hij roept zijn boodschap in de trechter en hij weet dat hij zijn woorden in no time overal terug zal horen echoën. Bannon deed met zijn website Breitbart.com eigenlijk ongeveer hetzelfde. Breitbart is een van de meer radicale anti-establishment websites, denk teaparty-hoek. Bannon zocht met Breitbart de grenzen op, is nooit politiek correct en houdt van complottheorieën.

Ja, Trump zei deze week dat hij spijt heeft van sommige uitspraken, maar het aanstellen van Bannon laat zien dat hij toch zijn oude koers blijft varen. Sterker nog, met Bannon lijkt een hard slotoffensief verzekerd. Bannon zou er in theorie wel voor kunnen zorgen dat de aanvallen strategischer geplaatst worden. Smart bombs in plaats van Trumps bommentapijt dus. In theorie, want de eerste succesvolle Trump-fluisteraar moet nog ontdekt worden.

Ondertussen is er ook volop speculatie of het binnenhalen van Bannon een ander doel heeft. Deze week werd namelijk ook bekend dat een andere grote medianaam Trump adviseert: Roger Ailes. De grote baas van Fox, die het veld moest ruimen vanwege een seksschandaal. Hij zal onder meer Trump gaan trainen voor de debatten. Verschillende media vragen zich af of Trump met het aantrekken van deze twee mediamannen al over de verkiezingen van november heen kijkt. Al langer gaan geruchten dat Trump, als hij verliest, een Trump News Channel op wil zetten.

De Hillary podcast
Clinton laat ondertussen al maanden Trump zijn gang gaan, en probeert zelf zoveel mogelijk risico’s te vermijden. Daarom geeft ze nog steeds zelden interviews. Om toch haar verhaal gecontroleerd naar buiten te krijgen, haalde zij net als Trump de media een beetje binnen. Ze huurde een bedrijf in dat podcasts voor haar maakt.

Aflevering 1 is een interview met Clinton zelf, en meteen wordt duidelijk wat wel en wat niet werkt. Het is een informeel en gezellig interview, zonder scherpe randjes. De vragen zijn persoonlijk, niet gericht op geheime e-mails of beleid. Clinton krijgt alle kans om die warme, vriendelijke kant te laten horen die er in gewone interviews zelden uitkomt. Op dat punt werkt dit concept dus.

De podcast is slim gemaakt. Luister bijvoorbeeld naar het begin waarin grappend aan Clinton wordt gevraagd hoe ze genoemd wil worden. Alles mag, zelfs 'hey you.' De toon is gezet, en de warme intromuziek begint te lopen. Daarna krijgt Clinton de vraag of ze dit interview echt wel aandurft. Alsof ze een groot risico loopt door zich te laten ondervragen door de mans wiens loonstrookje ze zelf ondertekent.

Let ook op hoe de interviewer, eigenaar van een zeer succesvol mediabedrijf dat ook de podcasts voor de New York Times verzorgt, zichzelf neerzet als een kleine ondernemer die ineens deze onverwachte kans krijgt (hij is er zelf nog wat zenuwachtig van). Het is best leuk om naar te luisteren, maar er is weinig spontaans aan. Het is gewoon reclame, of branded content, verkleed als journalistiek product. Het geeft Clinton een podium om naar buiten te treden zonder dat ze risico’s loopt op moeilijke vragen.

Waar Trump de media nodig heeft, omdat hij niet het campagneapparaat heeft om zelf mensen te bereiken, kiest Clinton er dus juist voor om een mediabedrijf in haar enorme campagneapparaat op te nemen. Trump neemt  bewust risico’s, Clinton perkt ze juist in. Politico beschrijft Clintons strategie misschien wel het beste: 'Clinton heeft weer een manier gevonden om de echte journalisten te ontlopen.'

Er zijn overigens genoeg onafhankelijke, erg goede podcasts over de presidentsverkiezingen, zowel uit de VS als van eigen bodem. Voor een overzicht van mijn persoonlijke favorieten, kijk hier.