
De kinderen laten zich verdelen in twee groepen, zegt Pim Kraan, directeur van Safe the Children. "De grootste groep zijn de kinderen die uit Gambia, Eritrea en Somalia komen. Met name Somalië en Eritrea zijn landen waar de oppressie groot is en het gevaar voor kinderen enorm."
Dan is er nog de meest kwetsbare groep: de kinderen die uit conflictgebieden als Syrië en Libië komen. Sommigen van hen zijn amper zes, zeven jaar oud. "Er zitten hele jongeren kinderen tussen die, en dat vinden we heel zorgwekkend, volledig onbegeleid aankomen aan de Italiaanse kust", zegt Kraan. "In totaal zijn het er al 12.000 geweest die zonder familie aankomen."
Op Sicilië, waar de meeste aanmeringen plaatsvinden, worden de kinderen opgevangen en krijgen ze de eerste zorg. Een aantal daarvan is inmiddels ondergebracht bij gezinnen en opvanghuizen, maar zeker 3.400 kinderen zijn spoorloos verdwenen.
Kwetsbaar
"Sommigen vinden we na lang zoeken soms terug op treinstations in uitbuitingssituaties waarbij ze veel te lang moeten werken. Ze zijn natuurlijk enorm kwetsbaar, omdat ze geen enkele referentie hebben met de omgeving waar in ze zijn beland. Ze spreken de taal niet."
Dat maakt de kinderen extra kwetsbaar voor mensensmokkelaars en kinderprositutienetwerken, stelt de Safe the Children-directeur. "Want het zijn vooral de mensensmokkelaars die van deze situatie profiteren. Als je als ouder ervoor kiest je kind op een gammel schip de zee over te laten steken in de hoop dat hij het haalt, moet je namelijk wel heel wanhopig zijn."
Dicht
De grenzen dichtgooien, zoals onder andere de VVD nu voorstaat, zal volgens Kraan alleen maar een averechts effect hebben. "Feit is dat hoe meer wij onze grenzen dichttimmeren op papier, hoe groter de kans voor de mensensmokkelaars is aan clientèle te komen en grof te verdienen aan deze vluchtelingenstroom."
Het begin zit hem volgens de directeur dan ook in de erkenning dat dit een 'Europees probleem' is en geen Italiaans probleem. "Kinderen zijn slachtoffer, geen criminelen. We hebben als internationale gemeenschap en zeker als Europese gemeenschap een plicht om die kinderen te beschermen. Dat ligt vast in de Internationale Conventie voor de Rechten van het Kind."
Dat begint volgens hem met medische en psychische hulp evenals onderdak. "En vervolgens hun integratie in de Europese maatschappij."