Weide noemt de regels 'bijzonder streng' en het maximum van 30 een 'symboolgetal'. 'Je kunt in de theaterwereld bijzonder weinig tot niks met dertig mensen in je zaal, eigenlijk is het onbegonnen werk.' En toch wil Weide dat theaters voorstellingen blijven geven: 'Het is niet alleen economie, we zijn er ook voor de kunst, we zijn er voor de maatschappij, je hebt de artiesten ook aan brood te helpen, je hebt het theater levend te houden. Er zijn allerlei initiatieven om toch optredens te hebben, we moeten het vuurtje brandend houden.'
Weide vraagt zich wel af waarom met protocollen niet méér mogelijk zou zijn geweest. 'Waarom kunnen we niet met ons bewezen protocol op anderhalve meter werken? Dat is ons niet uitgelegd. De vertaling naar de werkelijkheid is top-down gemaakt nu, in gesprekken met ons zou dat nadere uitkomsten hebben kunnen geven.'