Een pragmatische natuurbeschermer die de mensen en de menselijke ontwikkeling centraal stelt. Zo omschrijft Marco Visscher, initiatiefnemer en co-auteur van het onlangs verschenen boek Ecomodernisme, ecomodernisten. Jaren geleden stapte hij af van zijn groene geloof en werd een ecomodernist. ‘Het is geen geloof, maar wel groen.’
‘De traditionele milieubeweging is naar mijn smaak blijven hangen in een wat romantisch beeld van hoe mooi de natuur is. Ecomodernisten zijn iets realistischer denk ik. Ze laten zich meer leiden door de wetenschap om te zoeken naar een oplossing voor een schoner milieu.’ Want dat er een probleem is met het klimaat ontkent hij niet. ‘Het is een probleem, niet hét probleem.’
Zonne-/wind-/kernenergie
Waar milieubewegingen blijven hangen in windenergie en zonnepanelen, ziet Visscher meer in kerncentrales. ‘Het zou fantastisch zijn als alle energie van de zon komt, maar het is te afhankelijk van het weer.’ Voor we alle daken bedekken met zonnepanelen moeten er volgens hem dan ook betere batterijen komen. ‘Maar zover zijn we nog niet. En dan is het volgens mij onverstandig om een inferieure technologie zwaar te gaan subsidiëren. Als overheid moet je dan veel meer innovatie gaan stimuleren, maar je moet ook naar een alternatief.’ Als voorbeeld van een goed alternatief noemt Visscher dus kernenergie. Dit is op zich namelijk betrouwbaar en schoon. Het enige probleem is het afval, maar daar zijn oplossingen voor. ‘Het is niet zo’n groot probleem als men er vaak van heeft gemaakt.’
Optimisme
Ecomodernisme geeft blijk van een enorm geloof in het mensen kunnen. ‘Alle vooruitgang komt doordat mensen uiteindelijk oplossingen bedenken. We veroorzaken problemen, maar komen ook tot oplossingen. Die leiden wel weer tot nieuwe problemen, maar die leiden ook weer tot nieuwe oplossingen.’
Visscher vindt alle berichten over dat het steeds slechter gaat met de aarde moedeloos makend, en vooral onnodig. ‘Er wordt juist heel veel vooruitgang geboekt.’ Zo gaan steeds meer kinderen naar school bijvoorbeeld, en de aarde wordt steeds groener. Ja, je leest het goed, de aarde wordt steeds groener. Dat dat te maken heeft met de CO2-uitstoten, lacht Visscher maar een beetje weg. ‘Ik wil niet ontkennen dat we geen problemen krijgen wanneer we teveel uitstoten, maar daar kunnen we iets aan doen.’
Versus milieubeweging
Milieubewegingen en ecomodernisten hebben uiteindelijk hetzelfde doel. ‘Wij hebben ook een groene agenda, maar onze standpunten staan haaks op die hen.’
Om maar eens een voorbeeld te noemen. Boerderijen met loslopende varkens tegenover een varkensflats. Het eerste is waarschijnlijk de droom van iedere klassieke milieuactivist, het laatste een ideaal voor ecomodernisten. ‘Het is goed om intensieve landbouw te hebben, omdat je op een klein oppervlakte veel opbrengsten kunt krijgen.’ Visscher verdedigd zijn stelling door te wijzen op het feit dat intensieve landbouw veel minder ruimte in beslag neemt. 'Op de ruimte die je dan bespaart, kan je de natuur zijn gang laten gaan en dan ontstaat er een vanzelf een grote biodiversiteit, die groter is dan die op biologische boerderijen.'
Ook de verstedelijking verwelkomen ecomodernisten – in tegenstelling tot aanhangers van het groene geloof. ‘In de stad nemen mensen vaker het openbaar vervoer, de huizen zijn beter geïsoleerd, mensen verbruiken minder energie. Het is heel erg goed voor het milieu uiteindelijk.’
Geen GroenRechts
‘Of we hier misschien te maken hebben met een GroenRechts?‘ suggereert presentator Hemmen voorzichtig. Visscher wuift dit onmiddellijk van tafel. Hun standpunten zijn namelijk niet rechts. ‘En we hebben het boek met zeven auteurs geschreven’, voegt hij eraan toe, ‘en alle zeven op een andere partij gestemd’.
Voorzichtig geformuleerd zegt hij ook nog dat hij vreest dat de standpunten van GroenLinks op het gebied van milieu niet overeen komen met ecomodernistische standpunten. 'Het is eigenlijk de partij die er zelfs het meest tegenover staat.'