Hij spreekt wel van de 'week van normalisatie', waarbij hij de aanstelling van Jeremy Hunt als Britse minister van Financiën vergelijkt met het 'binnenhalen van een soort Johan Remkes'. 'Dat schreef de Volkskrant. Hij gaat in grote rust doen wat er met het economisch beleid gedaan moet worden. Je moet aangeven wat je plannen zijn, je moet aangeven hoe je met inkomsten en uitgaven omgaat en je moet aangeven hoe je er vandaag en morgen instaat.'
Lees ook | Britse minister van Financiën draait alle belastingverlagingen Truss terug
Boot denkt echter niet dat Hunt het gehele pakket aan financiële maatregelen van zijn voorganger Kwasi Kwarteng zal terugdraaien. Het zal eerder genuanceerder worden. 'Door een paar rare maatregelen denkt iedereen dat het pakket volstrekte onzin is, maar er zitten ook dingen in die zinvol zijn', aldus Boot. 'Die te maken hebben met investeringen in infrastructuur bijvoorbeeld. Hunt gaat beleid maken zoals je dat moet doen als politicus, en daar kunnen we dan hopelijk als Nederland zijnde een voorbeeld aan nemen.'
Hoe het niet moet
Volgens Boot kan Nederland een voorbeeld nemen aan het Verenigd Koninkrijk waar het gaat om hoe het niet moet. 'Dat hebben we de afgelopen weken wel gezien. En vanaf nu kunnen we zien hoe het wél moet.' Hij doelt daarmee op de onderlinge strijd tussen overheidsbeleid en centrale banken; 'Dat is het bijkomend effect, de nevenschade. Maar die is juist gigantisch.'
Boot stelt dat centrale banken nodig zijn als redelijke autonome instellingen die afhankelijk zijn van draagvlak. 'Het zijn instituties die een bepaalde reputatie moeten hebben waar we op kunnen vertrouwen, maar die zijn juist op de rem aan het trappen. Om die inflatie maar onder controle te krijgen. Maar als er tegelijkertijd - zoals in Engeland én in Nederland - onvoorstelbaar veel geld uitgegeven wordt door overheden zonder dat er nagedacht wordt over dekking, dan wordt het beleid van de centrale banken in de wielen gereden.'
Lees ook | Econoom waarschuwt: 'Sigrid Kaag moet een streep gaan trekken'
Boot vervolgt: 'Omdat politici dat niet toe willen geven, gaan ze in eerste instantie met modder gooien naar de centrale banken. Dus uiteindelijk zijn er verliezers aan beide kanten, waarvan het land of de inwoner pas écht de dupe is.'