'Over mislukkingen gesproken!' Het zijn harde woorden van Klöpping, die in 2021 bij Blendle vertrok. 'Dat Blendle geen bedrijf is geworden met twee miljoen abonnees, heeft te maken met heel veel dingen. Er was bijvoorbeeld enorme afhankelijkheid van uitgevers, dus zoveel vrijheid hadden we niet. We werkten met content van het winkeltje van iemand anders. Zo zou je het kunnen zien, dus uitgevers beperkten heel erg wat we konden doen.'
Lees ook | Blendle komt in Franse handen
Maar, zo steekt Klöpping de hand in eigen boezem, ook het financiële beleid had beter gekund. 'Ik denk dat we veel te snel veel te veel geld hebben uitgegeven. Ongefocust. Ook denk ik dat ik bang was om vroege gebruikers kwijt te raken. Om betalende abonnees - die er al vanaf het begin bij waren - niet boos te maken. Bij het pogen van nieuwe dingen moet je soms ook durven om de mensen die je sinds het begin hebt, loyale fans dus, los op een bootje te laten drijven. Ook al voelt dat helemaal niet goed.'
Audio
Erop terugkijkend had Klöpping Blendle eerder om willen vormen tot audiobedrijf. 'Eigenlijk wat Podimo nu is', stelt hij. 'Morten Strunge duwde me, voordat hij Podimo startte, al flink in die richting om er zo'n bedrijf van te maken. Daarna zijn we ook veel meer met audio gaan doen. Zo gingen we artikelen voorlezen, eigen nieuws maken, zelfs eigen audioproducties. Maar op de een of andere manier kwam het er toch een beetje bij in plaats van dat het de nieuwe raison d'être werd van het bedrijf. En dat was omdat ik bang was dat mensen betaalden om tekst te lezen, en ik wilde de uitgevers tevreden houden. Maar als je iedereen tevreden wil houden, is niemand écht tevreden.'
Lees ook | Blendle in zee met eigenaar Financial Times
Klöpping geeft tevens toe dat Strunge het bij het juiste eind had. 'Hij duwde me in de juiste richting, maar ik was juist aan het terugduwen', vervolgt Klöpping. 'Ik zei van 'allemaal leuk maar we hebben ook mensen die gewoon de Volkskrant willen lezen'. En ik dacht echt dat die lezers boos zouden worden als ze hun stukje Volkskrant dus níet konden lezen.'
Uitgevers
Maar juist die afhankelijkheid van uitgevers die de stukjes leverden was de crux, denkt Klöpping. 'Aan de ene kant was het heel fijn dat ze met ons wilden werken, maar we mochten echt niks verder. We mochten de stukjes van de dag aanbieden, maar het werd steeds minder. Ook wilden ze niets met het archief doen bijvoorbeeld, wat ik teleurstellend vond. Ik zie juist heel veel waarde in het archief van kranten.'
Klöpping voelde zich dan ook geremd in het innoveren van Blendle. 'Omdat er vooral dingen waren die we níet mochten doen, was het steeds lastiger om te innoveren. Het werd alleen maar afgeknibbeld, en tegelijkertijd gingen uitgevers zeuren dat ze te weinig verdienden. Dat kan je ook niks. Ik had uiteindelijk kunnen voorspellen dat dat zou gaan gebeuren en ik had dus eerder mijn best moeten doen om los te komen van die uitgevers. Dat heb ik verzaakt te doen', concludeert hij.