Maar, daar is voorlopig een eind aan gekomen, zo zegt hij zelf. 'De autoriteiten hebben het redelijk voor elkaar hier, dat er vluchtelingen naar de grote steden in het land gebracht worden', zegt Roskamp. 'Ook naar Warschau. We hebben vanuit deze kant dus besloten dat we in Warschau blijven, omdat we de tien, vijftien uur dat we in de auto zitten plus wachttijden beter kunnen besteden.'
In Warschau wordt Roskamp nu met name ingezet voor facilitaire doeleinden. 'De werkzaamheden variëren van het onderbrengen van mensen die nog geen plek hebben. Zo hebben we wat huizen gehuurd waar we mensen in kunnen onderbrengen, zitten binnen een half uur vol. Verder nog simpele dingen zoals boodschappen brengen, judopak regelen, scholing voor de kinderen bij ons in huis.'
Nederlandse invloed
Volgens Roskamp zijn er ook allerhande Nederlandse bedrijven die iets concreets zoeken waar ze mee kunnen helpen. 'Daarom hebben we hele concrete lijsten samengesteld hier, waarop staat wat we écht nodig hebben. Geen speelgoed of kleding, daar hebben we echt bergen van. In plaats daarvan hebben we een bedrijf uit Amersfoort dat enkele pallets krukken, rollators en wandelstokken gaat leveren. En niet alleen voor hier, maar ook voor in Oekraïne zelf.'
Draagvlak
Over het Poolse draagvlak maakt Roskamp zich allesbehalve zorgen, al zou hij het begrijpen als men begint te twijfelen. 'Ik voel wel dat mensen nu wat meer na beginnen te denken. Het zijn mensen met een klein salaris, en ze komen er nu achter dat het allemaal wat langer gaat duren. Ook wordt de Poolse złoty werkt niet mee, alles wordt hartstikke duur. Het begint dus de vraag te worden hoe lang mensen het nog volhouden. Maar dat maakt het juist des te hartverwarmender dat iedereen mee wil blijven helpen.'
Wel is Roskamp realistisch: Polen raakt vol. 'Er moeten gewoon mensen weg, het is overvol. De Polen kunnen het niet aan en daar komen ze nu ook achter. Dat is ook het hele probleem, we zijn zelf ook bezig geweest om mensen zover te krijgen om naar Nederland te gebracht te worden. Mensen zijn bang, Nederland is heel erg onbekend voor ze, ze spreken de taal niet. Ze denken zelfs nog dat de oorlog volgende week voorbij is en ze weer naar huis kunnen.'