De afleidingsraketten zijn volgens een anonieme bron binnen de Amerikaanse inlichtingendiensten die de krant sprak apparaten van ongeveer 30 centimeter lang, die eruit zien als een witte pijl met een oranje staart. De afleidingsraketten produceren radiosignalen die de radar waarmee de Iskander M-raketten worden gesignaleerd verstoren en ze kunnen heet worden om zo inkomende, Oekraïense afweerraketten aan te trekken.
Het artikel gaat verder onder de foto.
Volgens een wapenexpert die de krant sprak, zou het gebruik van de afleidingsmunitie erop kunnen duiden dat het Russische leger ofwel roekeloos wordt, ofwel een bepaalde urgentie voelt in de oorlog. De afleidingsraketten worden nu immers gevonden op Oekraïens grondgebied en kunnen daardoor geanalyseerd worden door inlichtingendiensten uit het Westen.
Volg in ons liveblog het laatste nieuws over de oorlog in Oekraïne
Kernkoppen
De raketten die Rusland hiervoor gebruikt 'zijn oorspronkelijk bedoeld om kernkoppen te dragen', vertelt Defensiespecialist Peter Wijninga van het Den Haag Centrum voor Strategische Studies. 'En dan is het heel belangrijk dat die hun doel halen. In die raket hebben ze dan kleine submunitie of kleine raketjes die losgelaten kunnen worden zodra het wordt gevonden door een radarsysteem. Er zit een klein transpondertje, die een afleidingssignaal kan geven, waardoor een luchtafweerraket denkt dat die daarop moet mikken. Maar dan wordt het kleine raketje afgeschoten, terwijl de Iskander doorvliegt naar zijn doel', zegt Wijninga.
Slordig of wanhopig
Met de raket kunnen doelen tot op wel 300 kilometer afstand geraakt worden. 'Hij kan bijvoorbeeld vanuit Belarus worden afgeschoten, dan hoeven ze niet helemaal Oekraïne in te rijden.' Waarom Rusland de raket gebruikt, begrijpt Wijninga niet helemaal. 'Of ze zijn wanhopig, omdat ze per se, met de weinige raketten die ze nog hebben, het doel willen raken. Of ze zijn gewoon heel slordig geworden. Want veel van die 'decoys' komen gewoon op de grond terecht. Die kunnen door de Oekraïense strijdkrachten dan worden overgedragen aan westerse inlichtingendiensten, die heel benieuwd zijn naar de werking ervan. Als dat doorgrond is, dan zijn ze zelf in staat om het te ontwikkelen', denkt de Defensiedeskundige.