Een studie van de universiteit van Indianapolis laat zien dat DNA gemakkelijk ‘secundair’ kan worden overgedragen – via iemand anders dus – en dat dit vaker voorkomt dan gedacht.
De gevolgen kunnen groot zijn. Strafrechtdeskundige Geert-Jan Knoops: “Deze onderzoekers waarschuwen ervoor dat DNA natuurlijk een zeer machtig bewijsmiddel is, dat een jury, maar ook een professionele rechter, er gemakkelijk van kan overtuigen dat als DNA van iemand wordt gevonden, die persoon dus in contact heeft gestaan met dat voorwerp. Dit onderzoek toont aan dat dat dus niet in alle gevallen zo hoeft te zijn.”
Indirect contact
In het onderzoek moesten mensen bij wijze van experiment elkaars handen aanraken en vervolgens een mes aanraken. In 85 procent van de gevallen werd op het mes het DNA aangetroffen van de persoon die niet zelf het mes had aangeraakt.
Als voorbeeld haalt Knoops een zaak aan uit 2013, waarbij een man maandenlang voor een moordverdenking vastzat omdat zijn DNA op het slachtoffer was gevonden. “Terwijl later bleek dat het medisch personeel van een ambulance dat DNA van die man had overgebracht op het slachtoffer, omdat die ambulancebroeders beide personen diezelfde dag medische hulp hadden verleend.”