Ten eerste dat de Europese Unie zich volledig krachteloos opstelt tegenover Turkije. Voorvechters van de Europese integratie zeggen altijd zo graag dat wij een waardengemeenschap zijn. Dit was dan een uitgelezen gelegenheid om dat aan te tonen. Frans Timmermans maakt zich toch zo’n zorgen om het kwetsbare draagvlak voor Europa? Waarom bleef hij dan, terwijl hij nota bene in Turkije was, twee dagen stil om uiteindelijk met een standje te komen waarbij de gemiddelde middelbare scholier alleen maar grinnikend nog eens zijn klasgenoten zou opjutten? Och, wat was Mark Rutte verontwaardigd over de suggestie dat hij zich zou inhouden omwille van de vluchtelingendeal met Turkije. Hadden wij van hem maar een fractie van die verontwaardiging mogen zien over de aanhoudende Turkse belaging van de persvrijheid die lang niet alleen Umar treft maar duizenden van onze Turkse collega’s.
De tweede les is dat onder Turkse Nederlanders een hoop hemeltergende aanstellers zitten en dat een substantieel deel spuugt op de democratische rechtsstaat, zoals mag blijken uit de juichende reacties op Umars arrestatie. Die kunnen dan een flink deel van alle andere Nederlanders een hand geven. Want er mag onderling verschil van opvatting zijn over wie precies het zwijgen moet worden opgelegd en wie al dan niet het land uit moet of de cel in, maar als het gaat om vrijheidshaat is Nederland een heerlijk gemêleerd én geïntegreerd landje.
Het blijft kennelijk buitengewoon moeilijk om te aanvaarden dat de verdediging van het recht om te zeggen wat je wilt onafhankelijk is van wát iemand zegt. Ja, er zijn allerlei uitstekende momenten om te laten weten wat je denkt van Ebru Umar en haar columns en tweets, maar het moment dat ze net is gearresteerd door de Turkse politie hoort daar nou uitgerekend niet bij.
Islamitische radicalen, Geert Wilders, pedo’s: mensen zouden eindelijk tot hun botte koppen moeten laten doordringen dat je jouw onwelgevallige ideeën niet kunt inperken zonder uiteindelijk ook jezelf in een hoekje te verven.
De derde les is dat we ons aan de laatste overbodige en schadelijke juridische korsetten moeten ontworstelen. Het is een mooie politieke beweging dat straks geen extra straf meer kan worden uitgedeeld voor het beledigen van een staatshoofd. Maar kunnen we ook van dat primitieve verbod op majesteitsschennis af? Kunnen we stoppen, zoals ook gisteren weer, om brave borsten met een republikeins protestbordje op grond van vage verordeningen van straat te halen? Kunnen we ook dat rare artikel tegen belediging van groepen afschaffen? De jij-bakkers die doen of in Nederland net zo hard tegen belediging wordt opgetreden, bagatelliseren Erdogans tirannieke trekken, maar dit soort ongelukkige pogingen om fatsoen in de wet te regelen zijn wel gênant voor het fantastische vrije land dat Nederland is.