Het zien duurt een seconde, de gedachte blijft voor altijd
Eigenlijk bestond het niet in de Nederlandse rockscène: zingen in de eigen taal. In die zin was Thé Lau met zijn band een pionier, die in de afgelopen decennia overigens zeer uitgebreid navolging kreeg. "Nederlandstalig, wat was tot die tijd alleen voor schlagerzangers en levensliederen."
Gisteravond overleed zanger, muzikant, componist en schrijver Thé Lau, nadat hij al een tijd ziek was. Lau, volgens popjournalist Jan van der Plas een icoon voor de Nederlandse popmuziek, was een 'heel gedreven man, een man met een visie'. "Hij hoorde het geluid van The Scene al in zijn hoofd. Het kostte een paar jaar om dat geluid helemaal concreet op de planken en op de plaat te krijgen', zegt hij tegen BNR's John van Schagen.
'Blauw' was de grote hit van de band, maar in de loop der jaren wist 'Iedereen is van de Wereld' de status van alternatief volkslied te bereiken, zegt Van der Plas. Hij ziet Lau in de traditie van mannen met een hele karakteristieke stem, zoals Bob Dylan, John Lennon en Paul McCartney. Sinds hij naar buiten trad met zijn ziekte werd Lau alsnog een soort nationaal icoon.
