Van zakenman tot koloniale hufter in Gordel van Smaragd
Een ster in Indonesië, een grote onbekende in Nederland: Hans de Kraker heeft het helemaal gemaakt in het Aziatische land. Inmiddels heeft hij zijn eerste nominatie op zak: die voor beste nieuwe acteur.
Het begon allemaal eigenlijk pas anderhalf jaar geleden met een spontane rol in een Indonesische film. Na zestien jaar in de IT gewerkt te hebben in Australië lokte een vriend van De Kraker hem naar Indonesië, aanvankelijk om samen een IT-bedrijf te beginnen. Eenmaal genesteld liep hij in zijn appartementencomplex toevallig een actrice tegen het lijf. Die verleidde hem om - zonder enige ervaring - mee te spelen in een film. Hij was met zijn postuur de beoogde koloniale hufter, maar na enig aandringen kreeg hij de rol van priester.
Texaan
Het werd een instant succes en de opdrachten als acteur in films, reclames en andere zaken stroomden binnen. Sinds januari 2015 staat de teller al op tien, in zeer diverse rollen. Eén keer ontkwam hij niet aan de archetypische rol van hufterige koloniaal, maar ook een biografische rol als adoptief-vader van een vermoord meisje op Bali pronkt inmiddels op zijn portfolio. 'In dat geval moest ik een Texaan spelen. Het was mijn eerste echte Indonesische rol, dus dat werd Indonesisch met een Texaans accent.
Privé is De Kraker inmiddels gelukkig met Paramitha Rusady, een 'iconische actrice' in haar vaderland. En dat maakt het wel eens lastig om anoniem over straat te gaan. 'We mijden winkelcentra en gaan gescheiden naar vliegvelden.' En uiteraard ontkomen De Kraker en zijn vriendin niet aan het scherpe oog van de roddelpers. Vooral de relatie met een blanke man - een bule - wordt Rusady kwalijk genomen; 'Ze zeiden: 'Je hebt het al een keer geprobeerd, waarom kies je nou niet gewoon een Indonesiër?'. Wat ze zei? Nee, daar moet je niet op antwoorden.'
