Over de foute pakken en vooral de te lange dassen van Trump is bijna alles inmiddels al wel gezegd. Hij weigert ook pertinent af te wijken van het ooit ingeslagen jaren '80-pad. 'Hij ziet een pak echt als een uniform: donkergrijs, wit hemd, rode das... die hij overigens nog steeds niet kan strikken, maar dat terzijde.' Maar het kán best wel anders hoor, ook op en rond Wall Street. 'Ze hebben wel een iéts andere kledingvoorkeur en bouw: wat wijdere pijpen en wat meer derrière. Als je kijkt op Wall Street, daar zitten die dasjes toch tot de riem.'
Balkenendenorm
Obama kwam nog wel redelijk voor de dag, voor iemand met schoenmaat 46. Al was hij nog geen John F. Kennedy. En zéker geen Silvio Berlusconi, al is het maar de vraag of hij daar nou heel rouwig om moet zijn. Tsja, smaken verschillen. Maar als je jaarlijks twee ton uitgeeft aan de garderobe - nét iets boven de Balkenendenorm - en probeert ook gezichtsverbouwingen fiscaal aftrekbaar te krijgen - je zit immers lekkerder in je vel en dat is beter voor de economie - dan is duidelijk waar je prioriteiten liggen.
Ostentatief
Hoezeer bovenstaande voorbeelden ook van elkaar verschillen in hun opvatting over uiterlijkheden, er ís wel degelijk een standaard voor politieke en andere leiders. 'Ook als je onze eigen Rutte onder de loep neemt: al deze mannen weren iedere vorm van verandering uit de garderobe: donkere pakken, witte hemdjes, eenduidige dassen - niet te frivool - en brave zwarte schoenen.' Meestal goed gepoetst, op Trump na. Gemene deler: 'Niet al te ostentatieve kleding, zodat het niet over jouw úiterlijk gaat, maar over de zaak waar je voor staat.'
