Britten geven NS de schuld van dure treinkaartjes
Britse treinreizigers zijn boos. De treinkaartjes zijn nergens in Europa zo duur als in Groot-Brittannië. En worden dit jaar nog 2,5 procent duurder ook: meer dan de inflatie. Dat is onder andere de schuld van de NS, vinden zij.
In Groot-Brittannië is een aantal spoorlijnen in handen van Abellio, een dochteronderneming van de NS. “Wat er in Engeland beweerd wordt vandaag, is dat die dochteronderneming de winsten die zij sleept uit het Britse treinverkeer, gebruikt om de [prijs van de] treinkaartjes in Nederland relatief laag te houden”, zegt correspondent Lia van Bekhoven. “Kortom, de Britse treinreiziger (…) subsidieert de Nederlandse. Daar zijn ze hier woedend over.”
De beschuldiging dat Britse reizigers helpen voorkomen dat Nederlandse reizigers meer moeten gaan betalen, wordt niet bevestigd door de NS-dochter.
Naast de prijzige treinkaartjes storen veel Britten zich ook aan het feit dat de Britse overheid de spoorwegen nog altijd zwaar subsidieert, ondanks de privatisering.
Relatief klein bedrag
Volgens Duco Hoogland, Tweede Kamerlid voor de PvdA, valt het wel mee wat Abellio in Groot-Brittannië doet. “Dan gaat het over een relatief klein bedrag; ik dacht enkele tientallen miljoenen. Dat klinkt als heel veel, maar dat is niet waar echt de kosten in zitten om in Engeland die treinen te laten rijden. Vaak is het zelfs zo dat die treinen gewoon in handen zijn van de overheid, ook het treinpersoneel. Daar zitten de echte kosten in. En daar zit volgens mij meer hun probleem dan in Abellio, dat vrij effectief opereert in Engeland. Je kunt er wel vraagtekens bij zetten of het wenselijk is dat het openbaar vervoer een markt is.”
Liberalisering
Daarom, zegt Hoogland, is de Britse politiek de grote schuldige. “In Engeland is het zo dat ze behoorlijk wat liberalisering hebben doorgezet. Op een gegeven moment kon je aandelen kopen in het Engelse spoor. Er werd niet meer geïnvesteerd, er werd alleen maar eigenlijk geld uit geknepen. Daar betalen de Britten nu de rekening voor. En uiteindelijk is het zo dat de politiek ook voor een groot deel de prijsstijgingen bepaalt. Er zitten wat marges in, maar details daargelaten is het echt de politiek die dat bepaalt.”
Hoogland wijst er verder op dat ook in Nederland spoorbedrijven uit andere landen actief zijn. “Dan is het niet heel gek dat de NS ook meedoet met buitenlandse concessies, mits dat met beperkte risico’s is.”