Het onderzoek van Engbers richt zich op wat zij zelf 'de eredivisie van bestuurlijk Nederland' noemt: vooral de raden van commissarissen. Op haar promotie volgde een boek 'Onder commissarissen', en dat leverde weer veel discussie en stukken op in de landelijke kranten. Kustaw Bessems in de Volkskrant schreef het artikel over de vraag 'waarom niemand ingrijpt als het misgaat'.
'Ingrijpen als het misgaat'
'Een Raad van Commissarissen is gericht op ingrijpen als het misgaat. Dus je zou hopen dat de Raad het ziet als een bestuurder zich heel erg 'verkleeft' en zich aan de waarheid wil vasthouden. Leden van de Raad van Commissarissen zouden gealarmeerd moeten worden in plaats van meedoen. Maar het lastige is ook dat een raad weinig tijd heeft om een organisatie te leren kennen, en het is ook best eng om een conclusie te trekken die in het ergste geval ook heel onredelijk kan zijn', legt Engbers uit.
Engbers vervolgt: 'Het staat of valt uiteindelijk met dat we allemaal beseffen hoe weinig je zelf eigenlijk weet. Ik hoop dat we met elkaar een cultuur kunnen creëren waarin we met elkaar kijken naar de juiste leider die zich ook kwetsbaar kan opstellen. Het is belangrijk dat we dat soort leiders gaan herkennen en selecteren.'
Daarnaast hoopt Engbers dat de 'governance code' herschreven kan worden. ‘De code is nu gebaseerd op een rationeel beeld, maar dat zou juist een irrationeel beeld moeten zijn', zegt Engbers.
Luister ook | 'Een nieuw soort leiderschap is nodig'
Tegengeluid
Op haar promotie en boek kreeg Engbers veel reacties. 'Het voelde alsof er een soort zenuw is geraakt. Er kwamen twee soorten reacties. Positieve reacties op LinkedIn en Twitter, maar in mijn mailbox vooral ook veel emotionele en zware reacties. De Volkskrant ontving een ingezonden brief van een man die net met pensioen is gegaan en die nu verwerkt wat hem is overkomen, omdat hij dat tegengeluid heeft willen tonen en uiten.'
Luister ook | ABN: belegging topman schuurt