Lang bleek het een gouden formule: een postorderbedrijf dat zelf ook nog eens financiering kon aanbieden. Uit een dikke catalogus konden klanten spullen bestellen en thuis laten leveren, en die vervolgens uitgesmeerd over een lange periode afbetalen. Decennialang ging het goed.
‘Andere bedrijven konden zich beter profileren. En Neckermann had al geen goede financiële uitvalsbasis’
Maar toen volgde de financiële crisis in 2008 en vervolgens een golf waarbij bedrijven in rap tempo gingen digitaliseren. 'Die omslag is bij Neckermann niet goed van de grond gekomen', zegt Van Leeuwen, partner en curator bij advocatenkantoor Van Leeuwen. 'Andere bedrijven konden zich beter profileren. En Neckermann had al geen goede financiële uitvalsbasis.'
Overlevingskansen
In juni 2014 werd Van Leeuwen ingeschakeld. Het leek erop dat het bedrijf failliet zou kunnen gaan en hij zou dat scenario mee voorbereiden. 'Twee jaar eerder was het Duitse moederbedrijf failliet gegaan. Toch heerste het vermoeden dat Neckermann in Nederland en België wel overlevingskansen had.' De tak was afgescheiden van het moederbedrijf en investeringsmaatschappij Axivate zou de omslag maken van catalogusbedrijf naar webshop.
Maar toen Van Leeuwen met de directie om tafel ging zitten, drong het snel tot hem door dat er weinig meer te redden viel. 'Ik kreeg te horen dat het personeel twee dagen later betaald moest worden, maar dat er geen geld was. En ook PostNL wachtte op betalingen. Toen heb ik snel moeten concluderen dat een faillissement onafwendbaar was.'
Magazijnen vol spullen
Van Leeuwen en de directie moesten een goed moment kiezen waarop de site op zwart zou gaan. 'Op die manier hebben we de beloofde leveringen nog keurig tot het einde kunnen uitvoeren. Een deel van het personeel had wel een vermoeden van wat er te gebeuren stond, maar de omvang was voor velen toch een verrassing.'
Lees ook | Hoe een curator Valtifest in 2017 op de valreep redde
Een enorme inboedel bleef over: magazijnen vol met onverkochte en geretourneerde spullen. 'Studenten werden ingeschakeld om die te sorteren', zegt Van Leeuwen. 'En uiteindelijk werd een veilingbedrijf onder de arm genomen om de spullen in tranches te verkopen, zodat er niet in een klap te veel op de markt zou komen.'