Kohnstamm: Oppassen met repressieve wetgeving
Voordat politici voortvarend allemaal nieuwe anti-terreurmaatregelen nemen, moeten ze eerst eens goed nadenken wat er nu precies is misgegaan in de aanloop naar de aanslag in Parijs. Daarvoor pleit Jacob Kohnstamm, voorzitter van het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP) op BNR.
Na de terreuraanslag op Charlie Hebdo overleggen ministers en regeringsleiders koortsachtig over nieuwe maatregelen tegen terreur. Ook in Nederland wil minister Ivo Opstelten (Veiligheid en Justitie) dat er tempo wordt gemaakt om wetsvoorstellen rond jihadisme en extremisme versneld te behandelen.
Paniekvoetbal
Maar Opstelten maakt misschien wel iets te veel haast, vindt Kohnstamm. “Vrijheid, persvrijheid, zelfs de democratische rechtsorde is in het geding bij zo’n aanslag in Parijs, maar we moeten niet daardoor repressieve wetgeving doorvoeren die geen direct verband houdt en geen directe verbetering van de opsporing en vervolging van dit soort activiteiten met zich brengt”, zegt hij.
Kohnstamm is bang dat politici inderhaast allemaal maatregelen gaan nemen die de privacy ernstig aantasten. Maatregelen die wellicht helemaal niet nodig zijn.
Zoals een Europese registratie van vliegpassagiers. Kohnstamm: “Daar zou ik dus voorlopig even pas op de plaats maken. Eén: de vliegreisregistratie die nu al transatlantisch plaatvindt, heeft tot nu toe heel weinig of niets opgeleverd in de strijd tegen het terrorisme. Twee: ‘Parijs’ heeft plaatsgevonden, maar zelfs als we die vlieggegevens hadden gehad, hadden – op basis van de kennis die we nu publiekelijk hebben – deze aanslagen ook nog plaatsgevonden.”
Tot tien tellen
Volgens Kohnstamm valt op dit moment nog niet uit te sluiten dat de bestaande anti-terreurregels al voldoende zouden zijn geweest, mits er voldoende gebruik van was gemaakt door de autoriteiten.
Over de daders was immers al veel bekend, maar ze kregen toch de kans om toe te slaan. Kohnstamm: “Je moet nu op basis van het feit dat al die gegevens wel bekend waren en dat het toch heeft kunnen gebeuren, niet plotseling allerlei nieuwe wettelijke maatregelen treffen, maar eerst eens tot tien tellen en heel hard nadenken: hoe heeft het zo kunnen gebeuren? Is er misschien net onvoldoende uitwisseling geweest van gegevens?”
