Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg vat de boodschap van Netanyahu aan Obama kort samen: "Heel simpel: je moet die Rohani niet vertrouwen. Die spreekt nu wel met een wat vriendelijke stem, maar de intenties van de Iraniërs zijn nog altijd precies dezelfde. Handhaaf vooral de boycot, de sancties die Amerika en Europa samen tegen Iran hebben."
Grote mond
Op de achtergrond speelt de Syrische kwestie natuurlijk ook mee. "Netanyahu zegt dat er verband is tussen het een en het ander. Toen Obama Syrië dreigde met ingrijpen vanwege de chemische wapens - die beroemde rode lijn - en dat uiteindelijk niet deed, is Iran volgens Netanyahu daardoor in een staat van verrukking geraakt. Omdat ze dachten 'die Amerikanen hebben vaak een grote mond, die dreigen met dit en dat, maar als puntje bij paaltje komt, doen ze niks'. Dus zeggen de Israëliërs dat Amerika daarmee zijn eigen positie in de regio heeft verzwakt."
Hammelburg gaat verder: "Obama stelt daar tegenover: wat wil je dan? Die Rohani laat de betere kant van het land zien. Ik heb een telefoongesprek met hem gevoerd, dat klonk allemaal heel hoopvol. Dus je kon moeilijk van mij verwachten dat ik die uitgestoken hand niet aanpak. Daarvan zei Netanyahu 'daar heb gelijk in, ik zou die hand ook hebben aangepakt'."
Onder druk zetten
De vraag is wat Obama zich aantrekt van het gesprek. "Op dit moment niet zo heel veel, denk ik", antwoordt Hammelburg. "Omdat het verhaal van Netanyahu in feite niet enorm is veranderd. Bovendien bracht hij het op een tamelijk bescheiden manier. Hun gesprekken zijn wel eens wat harder geweest. Aan de andere kant zegt Obama ongetwijfeld ook tegen Netanyahu: 'Jullie dreigen zeker al een jaar of vier met een aanval op Iran en dat doe je ook niet, dus wat verwijt je mij nou?' Klaarblijkelijk is het onder druk zetten van zo'n land een handiger middel om tot een diplomatieke oplossing te komen dan echt uitvoeren waarmee je dreigt."