Weekers hoopte met vertrek leemlaag Financiën te slopen
Frans Weekers hoopte met zijn vertrek als staatssecretaris van Financiën drie jaar geleden een shockeffect te bereiken. Hij wilde 'de leemlaag' slopen waardoor veel informatie de ambtelijke en politieke top niet of te laat bereikte. 'En als dat niet lukt, sta je letterlijk met de handen in de lucht.'
Veel essentiële informatie bereikte de media en Kamerleden eerder dan de leiding van het departement. 'De dienst functioneert te autonoom. Vandaar dat het ministerie van Financiën fors de teugels heeft aangetrokken en er nu weer een nieuwe directeur-generaal en plaatsvervangend secretaris-generaal zijn om orde op zaken te stellen en meer hiërarchie in de organisatie aan te brengen. En het is ook van belang dat de dienstleiding ook wel wat snapt van fiscaliteit.'
Buitengewoon ernstig
Zijn opvolger voor de voeten lopen is wel het laatste wat Weekers wil, maar dat de situatie bij de fiscus 'buitengewoon ernstig' is, daar kan hij niet omheen. Aan opvolger Eric Wiebes vooralsnog de ondankbare taak om samen met de top van Financiën orde op zaken te stellen. Het lukte Weekers zelf nooit, wat hij overigens niet als falen ziet. 'Ik heb politieke verantwoordelijkheid genomen omdat ik in het laatste debat alleen nog maar steun leek te hebben van de coalitie. Dat vind ik te weinig om politieke verantwoordelijkheid te kunnen blijven dragen voor zo'n belangrijke dienst.'
Weinig veranderd
Weekers stapte op na ernstige problemen met controle en toezicht, met name bij de uitbetaling van toeslagen. Zijn partijgenoot Wiebes liet onlangs weten onvoldoende tegenwicht te kunnen bieden aan de 'hardnekkige, informele' cultuur. Het is een beeld dat Weekers onmiskenbaar bekend voorkomt. Hij betreurt dan ook dat sinds zijn vertrek op 30 januari 2014 nog zo weinig veranderd is. 'Dat geeft aan dat de problematiek erg diep zit maar ik denk dat u het best het rapport kunt lezen van Tjibbe Joustra en Hans Borstlap.'
Een van de directe aanleidingen van Weekers' penibele situatie was de zogenaamde 'Bulgarenfraude', met nepadressen, huur- en zorgtoeslagen. Nota bene een voorbeeldproject, waarvan het volgens Weekers des te pijnlijker was dat het 'het beste liep'. 'Als je kijkt hoe het is afgelopen, is dat uitermate treurig.'
