De twee eenheden koesterden al langer de wens om intensief samen te werken, vertelt Peter Wijninga, defensie-expert bij het Haags Centrum voor Strategische Studies. ‘Ze komen elkaar voortdurend tegen in de gebieden waar ze worden ingezet. Er zijn allemaal momenten waarop er bijna ad hoc afspraken moeten worden gemaakt over hoe ze dat samen gaan doen. Dat willen ze eigenlijk in vredestijd al doen, zodat ze daar al uit zijn als men er weer samen uit moet', zegt Wijninga.
Eenheden verschillen weinig
De eenheden verschillen weinig van elkaar, weet Wijninga. ‘De grote verschillen zitten in de kleinere afweersystemen, tegen kleine vliegtuigen, drones of helikopters. Daar wil men vandaag een stap zetten, om die samenwerking te verbeteren.’ Voor het luchtruim verandert er weinig: ‘Ze behouden hun eigen capaciteit en blijven op de eigen basis gevestigd.’
Op de punten waarop de eenheden wel van elkaar verschillen, is juist veel te leren. ‘Nederlanders kunnen goed improviseren. Ze kunnen zich goed aanpassen aan veranderende situaties. Duitsland is juist goed in planning, voorbereiding. Dat is een groot Duits goed. Daar kunnen de beide eenheden van leren.’
Olievlek: meer landen volgen
De intensievere samenwerking is volgens Wijninga geen bezuinigingsmaatregel, maar puur gericht op het verbeteren van de effectiviteit. Daarnaast is de verwachting dat meer landen zich zullen aansluiten bij de samenwerking. ‘Je moet het zien als een olievlek. Er zijn meer initiatieven, dit is er één van. Frankrijk, Spanje en Griekenland zouden zich ook aan kunnen sluiten, omdat zij ook over patriotsystemen beschikken.’