De worsteling van de Eerste Kamer met de donorwet kwam gisteren tot een tussentijds hoogtepunt. Het wetsvoorstel van Dijkstra stuit op de nodige principiële én pragmatische bezwaren, die niet zomaar zijn weggenomen. Bij verschillende fracties leeft met name een principieel bezwaar tegen de 'aantasting van de relatie tussen de staat en zijn burgers', zegt politiek verslaggever Laurens Boven: mag een staat mensen dwingen om een keuze te maken over, in dit geval, orgaandonorschap?
Staatseigendom van organen
Een principiële rechtsvraag, dus: volgens de 50Plus-fractie in de senaat moet elke Nederlander in ieder geval het recht hebben om géén keuze te maken en biedt het wetsvoorstel daarvoor nog te weinig ruimte. Volgens SGP-senator Diederik van Dijk veronderstelt het wetsvoorstel een 'samenleving van goed opgeleide individuen'. 'Maar dat is voor een deel fictie.' De VVD neemt in ieder geval afstand van het ontstane beeld van een staatseigendom van organen, blijkt uit het betoog van senator Frank de Grave. Maar dat er een probleem is, is volgens hem helder.
Lees ook: : Donorwet: het gaat eigenlijk over privacy
Toch móeten er hoe dan ook extra donoren bij komen, betoogt De Grave. Hij wijst met name op het belang van zeggenschap voor nabestaanden. Op dit moment hebben die een doorslaggevende rol, maar bij een flink aantal fracties is het beeld ontstaan dat nabestaanden in Dijkstra's wetsvoorstel buitenspel worden gezet. Volgens De Grave blijven de nabestaanden ook in de nieuwe donorwet 'gewoon betrokken': 'In de praktijk wordt altijd rekening gehouden met de nabestaanden en die zullen in de praktijk altijd een doorslaggevende stem hebben.'