'Meer instabiliteit door dualisering gemeenteraad'
De dualisering van de gemeenteraden, die twintig jaar geleden werd ingezet, sluit niet altijd aan op de werkelijkheid in zo'n vaak wat kleinere gemeente. Vroeger waren wethouders ook gewoon raadslid, nu zijn het grotendeels beroepswethouders, die als een soort ministers worden aangesteld, zegt D66-senator Paul Schnabel in BNR Hemmen.
De keuze voor dit duale stelsel, zo'n zestien jaar geleden, was duidelijk een keuze voor een heldere verhouding tussen toezichthoudend en uitvoerend werk. Het maakt het politieke werk duidelijk politieker, zegt Schnabel. 'Maar je betaalt er ook weer een prijs voor. Die prijs is meer instabiliteit op gemeentelijk niveau, dat zie je toch wel gebeuren. Een oom van mij is in een andere periode zo'n twintig jaar wethouder geweest. Dat kun je je niet meer voorstellen maar dat was toen eigenlijk heel gewoon.'
Verschillende opvattingen
Vroeger had een stadsbestuurder ook een zeer solide plek in de gemeenteraad en kon hij of zij rekenen op de onvoorwaardelijke steun van de eigen achterban. Die was sowieso stabieler, gegeven de enorm toegenomen hoeveelheid partijen sindsdien. Ook in Zeist, de gemeente waar Schnabel zelf als lijstduwer op de kieslijst staat en waar nu negen partijen in aanmerking komen voor zetels in de raad. 'Dat is in ieder geval niet weinig, maar het reflecteert wel heel goed de verschillende opvattingen in de bevolking. Ook daar geldt weer: het is niet het één of het ander.'
Toch is een kiesdrempel, zoals VNO-NCW-voorzitter Hans de Boer vanochtend bepleitte, niet per se de oplossing, meent Schnabel. Al heeft in de loop der jaren het voor gemeenten volledig nieuwe fenomeen van de informateur zijn intrede gedaan. 'Vroeger deed men dat onderling, nu moet er vaak iemand van buiten komen om te kijken of je die verschillende partijen tot een meerderheid kunt krijgen en een coalitie kunt laten sluiten, zodat ze gezamenlijk kunnen regeren.'
