Het is zondag alweer twintig jaar geleden dat Patrick Kluivert Ajax de Champions League bezorgde, maar nog altijd raakt David Endt geëmotioneerd als hij terugdenkt aan die bijzondere avond in Wenen. “Hoe langer het geleden is, hoe mooier het eigenlijk wordt", zegt de man die vlak voor de finale iets bijzonders meemaakte in de catacomben.
Foto: ANP
Endt blikt vrijdag op BNR terug op de finale die Ajax speelde tegen AC Milan op 24 mei 1995. “Ajax was niet in goeden doen in die finale. We startten onzeker. Het tactische plan werd niet helemaal uitgevoerd. Sommige spelers waren toch een beetje geraakt door het moment. Milan was de bovenliggende partij, zeker in de eerste helft.”
Dat had misschien wel te maken met de samenstelling van de selectie, denkt hij. De gemiddelde leeftijd was 23 jaar. Endt: “Erg jong voor een Europese finale.”
Rugnummers Het was die bewuste avond in het Ernst Happel Stadion voor het eerst in de historie van het Europese voetbal dat de achternamen van de spelers prijkten op de achterkant van het shirt. “Een unicum. Dat werd niet in Amsterdam of Milaan voorbereid. Dat moest gebeuren vlak voor de wedstrijd, want je speelde van 1 tot 11. Er was nog geen sprake van de vaste rugnummering zoals je die nu hebt.”
<p><strong>Savicevic met nummer 10?</strong> <br/>“Dus ik kwam met mijn collega van Milan met een stapeltje shirts - twee sets van 16 shirts - in een kleine kleedkamer die was omgebouwd tot drukkerij. Daar werden de namen er op geperst. Wij hadden van Milan een formulier gekregen met de opstelling. Dat was nog niet officieel, want het was niet het officiële wedstrijdformulier. Maar je neemt aan: dat is in orde. Onder nummer 10 stond op dat formulier Dejan Savicevic, een van de grote voetballers van Europa. Een sterke speler, technisch heel goed. Een man met veel fantasie.”</p>
<p>Maar wat schetst Endts verbazing een paar minuten later als zijn <em>counter part</em> bij Milan het shirt met nummer 10 laat bedrukken? Niet de naam van de Serviër maar die van een andere sterspeler van de Balkan werd op de rug geperst. “Ik verwacht de 'strip' van Savicevic. Maar er staat Boban. Ik denk: Boban? Zie ik het goed? Dus ik kijk nog een keer. Twee shirts werden gedrukt. Boban. Inderdaad. Toen ben ik de kleedkamer uitgelopen naar Louis van Gaal toe in de kleedkamer vlak naast ons. Ik zeg: Louis, niet Savicevic maar Boban speelt.”</p>
<p><strong>Toch Boban</strong> <br/>Eigenzinnig als Van Gaal is, gelooft hij niet wat Ajax’ teammanager hem vertelt. “Hoe weet je dat?”, vraagt de trainer aan Endt. “Ik vertel het verhaal en toen was het ‘oh nou’. Hij moest dus wat aanpassen. Hij was er helemaal niet zo blij mee. Hij vond Savicevic een onberekenbare speler die tactiek aan z’n laars lapte. En Boban was een gedisciplineerde voetballer. Dat Boban meespeelde was voor Louis eigenlijk het bewijs dat Milan een tactisch plan had om ons te ontregelen. Het betekende in feite dat Milan probeerde om druk te zetten op onze spelers, iets dat Savicevic niet zou kunnen opbrengen vanwege z’n aard.”</p>
<p>Dus eigenlijk heeft Endt een zeer belangrijke rol gespeeld bij die finale, niet waar? Relativerend: “Ach, ze waren er een uurtje later toch wel achter gekomen." Dan, met een lach: “Maar elke seconde telt in de finale.”</p>
