Oud-wielrenner Boogerd bekent doping

Boogerd, die inmiddels 40 jaar is, zegt dat hij zich van 1997 tot het einde van zijn carrière in 2007 schuldig maakte aan epo, bloedtransfusies en cortisonen. Ook de mooiste overwinning uit zijn loopbaan, een bergrit naar La Plagne in de Ronde van Frankrijk in 2002, behaalde Boogerd met hulp van doping.

"Ik besef dat die zege in de ogen van het publiek nu misschien besmet zal zijn'', aldus Boogerd in het interview dat woensdag om 19.00 uur te zien is op Nederland 1. Ook bij de winst van de Amstel Gold Race van 1999 door Boogerd was doping in het spel.

In het nauw
De voormalig prof kwam de voorbije weken steeds verder in het nauw. Oud-ploeggenoten als Grischa Niermann, Danny Nelissen en Marc Lotz bekenden eerder tijdens hun periode bij Rabobank zich schuldig te hebben gemaakt aan verboden middelen. En vorige week gaf de Oostenrijkse dopinghandelaar Stefan Matschiner aan dat Boogerd hem in 2006 en 2007 totaal 17.000 euro betaalde.

“Hij stond zodanig met z’n rug tegen de muur dat hij geen enkele kant meer op kon”, vertelt Raymond Kerckhoffs, wielerjournalist bij de Telegraaf.

Zoon
Michael Boogerd twijfelde lang over zijn dopingbiecht. Zaterdag bij een jeugdwedstrijd van zijn voetballende zoon Mikai kreeg hij misschien wel het laatste zetje, zo vertelde hij in De Telegraaf. Hij werd aangesproken door een leeftijdgenootje van zijn 8-jarige zoon. 'Hé Michael. Ik zag je gisteren in het journaal. Jij hebt doping gebruikt, hè', stelde het kereltje in het bijzijn van Mikai.

"Toen dat voor de ogen van mijn zoontje werd gezegd, kon ik wel door de grond zakken. Die confrontatie was heel pijnlijk. Het was voor mij het zoveelste moment dat ik begreep dat ik schoon schip moest maken. Dat het verhaal verteld moest worden, zodat ik zonder die leugen verder kan in mijn leven.''

Boogerd gaat verder geen namen noemen van andere betrokkenen in dopingaffaires. Hij heeft zijn principes, zegt hij in De Telegraaf. Hij wil geen verrader zijn en wil ook niet anoniem namen noemen. Voor de microfoon van de NOS zegt Boogerd wel spijt te hebben van zijn dopinggebruik. "Ik heb spijt dat ik in een cultuur wielrenner ben geweest en ik heb spijt dat ik die cultuur in stand heb gehouden. Ik heb spijt dat ik nooit mijn vinger heb opgestoken en heb gezegd dat het zo niet langer kon. En ik heb spijt dat ik niet in een andere periode wielrenner ben geweest", aldus Boogerd.

Niet continu
Boogerd vertelt in het vraaggesprek met de NOS dat hij niet continu doping gebruikte. "Het was in periodes, meestal trainingsperiodes, ter voorbereiding op wedstrijden. Ik heb ook vaak genoeg de Tour schoon gereden'', zo geeft hij aan. De Nederlander begon in 1997 met epo en stapte later over op bloedtransfusies. "Epo werd te riskant. Ze konden het op zeker moment beter opsporen, daarom ging ik op zoek naar iets anders.''

Bloedbank
Via connecties zegt Boogerd terecht te zijn gekomen bij bloedbank Humanplasma. "Ik heb het gedaan. Ik ben naar Wenen gevlogen en heb daar gebruik gemaakt van bloedtransfusies. Ik liet bloed afnemen met het doel het later weer in te brengen. Punt."

Boogerd is de achtste oud-wielrenner van Rabobank die het gebruik van doping opbiecht. Waar veel van zijn vroegere ploeggenoten teamarts Geert Leinders aanwezen als adviseur en verstrekker van de dopingproducten hield Boogerd zich op de vlakte. "Ik noem geen namen. Ik heb me goed laten informeren en ben vervolgens zelf op zoek gegaan. Het was mijn verantwoordelijkheid, mijn keus." Epo haalde Boogerd naar eigen zeggen gewoon in Nederland.

Zaak Rasmussen
Raymond Kerckhoffs, wielerjournalist bij de Telegraaf, denkt dat de bekentenis ook veel te maken heeft met de rechtszaak van Rasmussen aankomende donderdag. "Hij wil aantonen dat meer mensen van de Rabobank op de hoogte waren dat hij niet in Mexico was. De vermoedens zijn dat hij daarvoor zelfs een deal heeft gesloten met Matschiner; dat hij een percentage van het geldbedrag dat Rasmussen verdient.”

José Been legt uit dat als je een bekentenis doet bij de dopingcommissie en daarbij namen noemt, een renner een kortere straf krijgt. "Boogerd zegt duidelijk in het interview met de Telegraaf dat hij een hogere straf riskeert, maar geen verrader wilt zijn.”

Duivels dilemma
In de wielercultuur in de jaren negentig was doping welhaast een vanzelfsprekendheid, zo vertelt Boogerd verder. "Je staat op zeker moment voor een duivels dilemma. Ik wilde meedoen in de top. 1997 was voor mij het keerpunt, toen heb ik de keuze gemaakt."

José Been: “Toen hij prof werd, merkte hij dat hij er aan alle kanten er afgereden werd. Bij de junioren en amateurs was klimmen de specialiteit van Boogerd, maar als prof werd hij op een berg door 70 à 80 klimmers gelost.”

Smeets: waarom zo lang gewacht?
Sportpresentator Mart Smeets vindt het vooral opvallend dat Michael Boogerd zo lang gewacht heeft met zijn bekentenis. "Hoe lang kun je met een onzuiver geweten rondlopen. Dat was mijn vraag maar steeds. Hij heeft het goed overlegd waarschijnlijk. Ik heb hem al bijna driekwart jaar niet gesproken. Hij heeft er zijn reden voor gehad om het uit te stellen. Maar je ziet ook, als je even goed nadenkt, dat er een patroon in zit. Want hij komt vandaag dus naar buiten in De Telegraaf, waar hij een column had, bij de NOS, omdat hij medewerker aan wielerprogramma’s was, en hij komt vandaag naar buiten in NRC omdat hij daar een goede band had met een van de schrijvers van zijn boek. Het is goed doordacht. Hij zal ruggespraak gehouden hebben met mensen van de dopingautoriteit en gevraagd hebben hoe hij het moest doen.”

Toch krijgt Smeets er dubbele gedachtes bij. "En dat wordt steeds meer versterkt. Hoe meer deze beerput open gaat, hoe meer ik het idee krijg; wat heb ik daar al die jaren zitten doen", aldus Smeets.

Wout Poels
Wout Poels, een van de grootste klimtalenten van Nederland, verschijnt woensdagmiddag in de start van de de Tirreno Adriatico. Het is zijn eerste grote koers sinds zijn vreselijke val afgelopen zomer in de Tour toen hij ondermeer zijn milt en een nier scheurde. Poels zei vanochtend toch wel geschrokken te zijn van de bekentenis van Boogerd. "Ik ben eigenlijk gewoon heel blij dat ik nu in deze tijd wielrenner ben en dat ik nooit voor de keuze ben komen te staan om te gebruiken of niet. Het lijkt me verschrikkelijk om dat te moeten doen."