"De Londense Spelen voelen als een mijlpaal, als één van die beslissende momenten in de geschiedenis van een land", zegt BNR-correspondent Lia van Bekhoven. En hoewel het terwijl de Spelen nog bezig zijn lastig is aan te geven wat nu de concrete erfenis is, zijn toch al wel de nodige conclusies te trekken.
Winning mood
In de eerste plaats winnen de Britten eindelijk eens met sport. "Sport betekent doorgaans voetbal en dat betekent doorgaans verliezen, maar de Britten sleepten de afgelopen weken een vracht aan medailles binnen", constateert Van Bekhoven.
Extreem-rechts verliest
Bij de openingsceremonie was volgens Van Bekhoven al duidelijk dat deze Spelen zouden gaan over rassen, klassen en identiteit. En de uitkomst is duidelijk: "Kijk naar de Britse Olympiërs en je ziet het meteen: Britten zijn zwart, wit, bruin en beige. Of zoals The Sun het schreef: Extreem-rechts heeft verloren, we zijn een multi-etnisch land."
Emotioneel land
Verder zie je overal in de stadions en op TV Britten huilen: "Winaars, verliezers en commentatoren. Sinds de dood van Diana is er niet meer zoveel gesnotterd in Engeland als tijdens de Spelen", ziet Lia van Bekhoven om zich heen.
Kinderen aan het sporten
De Spelen moesten ook een hele generatie inspireren om te gaan sporten. Veel kinderen zijn laaiend enthousiast over alle Britse Olympische helden, maar of ze ook daadwerkelijk gaan sporten is de vraag, zegt Van Bekhoven: "Veel sporten zoals tennis zijn duur en sport is ook niet langer verplicht op school."
Te vroeg voor definitief oordeel
Ondanks al deze observaties van de afgelopen twee weken is het volgens onze correspondent 'gewoon nog te vroeg' om aan te geven wat er blijvend is veranderd door de Olympische Spelen. Maar dat het voor vrijwel alle Britten, op extreem-rechts na, twee fantastische weken waren is wel duidelijk.