Al erkent de minister meteen dat het onmogelijk is om alle problemen waar de organisatie van zo'n evenement op kan stuiten van tevoren in kaart te brengen. "Bij de toewijzing weet je niet hoe een land zich ontwikkelt. Er kunnen in een paar jaar heel veel dingen veranderen. Veel wetten waren er zeven jaar geleden nog niet, maar laten we de discussie nou eens vervroegen naar het moment van de toewijzing van de stad."
Lijnen openstaan
Het helpt wat haar betreft niet om te zeggen 'we doen niet meer mee, we blijven weg en we spreken niet met jullie'. "Als je geen lijnen hebt die openstaan kun je ook nooit iets aan de kaak stellen. We moeten sporters in ieder geval niet twee maanden voordat de Olympische Spelen plaatsvinden lastig vallen met vragen over het maken van statements. We moeten proberen om juist met landen die we hier tegenkomen te spreken en de dialoog aan te gaan om het beter te maken."
Door de discussie al te voeren bij de toewijzing voorkom je volgens Schippers dat mensenrechtenkwesties in bijvoorbeeld Brazilië en Qatar aan de kaak worden gesteld op een moment dat het eigenlijk al te laat is. "Dus we moeten dat veel eerder doen. Sport verbroedert ook en als je zegt dat we het alleen in landen mogen doen waar het allemaal rustig en vredig is, en die aan onze standaarden voldoen, heb je geen wereldspelen meer."