Italië - Uruguay: dé analyse

Door Jeroen Visscher van Langs de Lat

Italië had genoeg aan een gelijkspel, maar nam wel direct het initiatief. Met de verdedigende 1-5-3-2-strategie speelden de Azzuri's echter in een te laag tempo om echt gevaarlijk te worden. Slechts vijf doelpogingen aan Italiaanse kant in de eerste helft. De neutrale toeschouwer kwam niet aan zijn trekken. Slechts drie doelpogingen van beide teams waren op het doel gericht.

Bouwwerk Pirlo en Balotelli valt uit elkaar
Al eerder concludeerden we dat het niet lukte om de as van Pirlo en Balotelli te laten renderen. Andere wedstrijd, zelfde verhaal. In vergelijking met de wedstrijd tegen Costa Rica werd Balotelli nog minder bereikt door de middenvelders. In de eerste helft werd hij in totaal zeventien keer gevonden door het middenveld. Balotelli nam afscheid van het WK met een gele kaart en slechts één doelpoging.

De andere peiler van het bouwwerk, Pirlo, kon zijn stempel ook niet drukken op de wedstrijd. Ook nu weer had hij een beperkt aantal passes naar de aanvallers, dertig keer met een rendement van 93 procent. Zijn specialiteit, de steekbal, kwam het hele toernooi niet uit de verf. Hij nam afscheid in een wedstrijd zonder steekballen.  

Italiaanse verdediging herstelt zich van Costa Rica
Bondscoach Prandelli speelde het hele toernooi al met een verdedigende strategie. Deze wedstrijd verstevigde hij zijn verdediging door met vijf verdedigers te spelen. Dat had effect in de wedstrijd, want Uruguay ondernam amper doelpogingen. De verdedigende duels geven een beter rendement ook weer. Het hele team won 56 procent van de verdedigende duels. De verdedigers deden het nog beter. Zij wonnen 63 procent van hun verdedigende duels.

Aanvallende impulsen moesten vooral van de twee backs De Sciglio en Darmian komen. De Sciglio vulde dat naar behoren in en kwam 24 keer op tijdens de wedstrijd. Hij gaf acht voorzetten met een rendement van 25 procent. Darmian was veel minder aanvallend ingesteld. Hij kwam slechts zes keer op en gaf één voorzet die niet aankwam bij een medespeler. 

De emotie wint van de ratio bij Suárez
Deze wedstrijd zal niet vanwege de strategie worden onthouden door de mensen. Het zal de wedstrijd zijn van het bijtincident van Suárez. Voor de derde keer in zijn voetballoopbaan beet hij zijn tegenstander. Een coach kan veel analyseren om de prestaties van zijn team te verbeteren. Hij kan alles doen om het beste team op te stellen. Spelers kunnen veel en hard trainen om de spelpatronen in te slijten. Maar soms is een coach ook machteloos.

Het is uiteindelijk de combinatie van de ratio en de emotie die voetbal zo mooi maakt. We zien vaak dat emoties de prestaties positief beïnvloeden, maar dinsdag was het andersom. Suárez beet zijn tegenstander en zal ongetwijfeld een lange schorsing krijgen van de FIFA. Hiermee benadeelt hij vooral zijn eigen carriére en zijn eigen team. Wat is er voor nodig om het gedrag van Suárez te verbeteren?

Hoe nemen we afscheid van Italië, op het EK in 2012 nog finalist tegen Spanje? Met de conclusie dat in Brazilie de tandem Pirlo – Balotelli niet meer werkte. De strategie met de beperkte dynamiek van Pirlo in de hitte van Brazilië was niet effectief. Balotelli herinneren we van één doelpunt en twee gele kaarten. Het was niet zijn toernooi. Bondscoach Prandelli nam direct na de wedstrijd ontslag. Voor zijn opvolger de taak om een nieuw team te gaan smeden.

------
 

Jeroen Visscher is adviseur en partner van organisatieadviesbureau Turner. Samen met collega Jurgen Frumau schreef hij het boek ‘Louis van Gaal – Hoe smeed je wereldkampioenen?’: een uitgekiende analyse van alle interventies van Van Gaal vanaf zijn eerste werkdag als bondscoach.