Door Jeroen Visscher van Langs de Lat
Italië startte in dezelfde 1-4-1-4-1 strategie als in de eerste wedstrijd. Met Balotelli als diepe spits en veel opkomende middenvelders probeerde Italië Costa Rica zijn wil op te leggen. Maar Costa Rica liet dat niet toe en speelde in een vergelijkbare strategie als het Nederlands Elftal 1-5-4-1. Italië werd in de eerste helft maar zelden gevaarlijk. Pas in de 30e minuut was het Balotelli, wie anders, die twee goede kansen kreeg. Eerst was het de schitterende steekbal van Pirlo die Balotelli vrij voor de keeper zette, maar zijn lob ging naast. Twee minuten later was het weer Balotelli die met een vlammend schot probeerde doelman Navas te verschalken, maar ook deze doelpoging had geen succes.
Specialiteiten van Pirlo en Balotelli komen te weinig aan bod
Dit Italiaanse team is gebouwd om Pirlo en Balotelli te laten excelleren. Dat lukte niet goed genoeg tegen Costa Rica. Slechts 29 keer wist Pirlo de aanvallers in te spelen. Zijn rendement is overigens wel goed: 80 procent van zijn passes komt aan. In de hele wedstrijd had Pirlo maar één steekbal, maar die onderstreepte wel weer zijn specialiteit.
Uit een directe steekbal zette hij Balotelli vrij voor de keeper. Balotelli heeft vanzelfsprekend maar één specialiteit en dat is scoren. In dit toernooi scoren de spitsen van de grote landen veel. Van Persie, Neymar en Müller scoren aan de lopende band. Balotelli blijft na twee wedstrijden steken op één doelpunt. De middenvelders van Italië waren niet in staat om Balotelli veel te bereiken. Van de 50 passes op Balotelli kwamen er maar 28 bij hem aan. In de hele wedstrijd kwam Balotelli tot slechts drie doelpogingen zonder rendement. En verdedigend? Eén verdedigend duel en drie keer druk gezet.
Catenaccio niet meer in het woordenboek
Na de twee doelpogingen werd Costa Rica weer gevaarlijker en net voor rust dachten ze een penalty te krijgen na een overtreding in het strafschopgebied. Het ontging echter de scheidsrechter wat tot een fluitconcert van de supporters van Costa Rica leidde. Maar dat gefluit hield maar kort aan. Twee minuten later maakte Ruiz de beslissende 0-1 met een kopbal die net achter de lijn stuiterde.
Italië stond lang bekend om het catenaccio: geen kans weggeven en meedogenloos verdedigen. Maar niet op dit WK. In de eerste wedstrijd tegen Engeland kreeg Italië al 18 doelpogingen tegen. Daar kon nog het excuus van de hitte van Manaus gelden. In de wedstrijd tegen Costa Rica waren het minder doelpogingen, maar nog steeds on-Italiaans veel. In de hele wedstrijd negen doelpogingen tegen, waarbij opvalt dat in beide laatste kwartieren van een helft er in totaal zes doelpogingen tegen waren. Ter vergelijking: Oranje kreeg woensdag tegen Australië 10 doelpogingen tegen.
Heeft Italië nog een kans om de achtste finale te bereiken? Jazeker, een gelijkspel tegen Uruguay is voldoende. Maar met een ontketende Suarez is het te hopen dat de verdedigers van Italië het catenaccio weer toevoegen aan hun woordenboek. Of twee goals van Balotelli na steekballen van Pirlo.
------
Jeroen Visscher is adviseur en partner van organisatieadviesbureau Turner. Samen met collega Jurgen Frumau schreef hij het boek ‘Louis van Gaal – Hoe smeed je wereldkampioenen?’: een uitgekiende analyse van alle interventies van Van Gaal vanaf zijn eerste werkdag als bondscoach.
